In een nadrukkelijke vertoning regeerden New Yorkse studenten vanavond (maandag 6 mei) over de straten van de Upper East Side van de stad.
Na de afgelopen week nederlaag na nederlaag door toedoen van de politie te hebben doorstaan, draaiden Palestijnse solidariteitsactivisten de rollen om en vernederden ze de NYPD urenlang voordat de politie de geest gaf.
Aangekondigd als een ‘dag van woede in de hele stad ter verdediging van Rafah’, uitgeroepen door de antizionistische groep Within Our Lifetime, begon het protest om 17.00 uur buiten Hunter College, een openbare universiteit. De politie zette een kleine protestzone af op de zuidwestelijke hoek van het kruispunt van Lexington en 68th Street, waardoor de deelnemers van de stoep naar het opeengepakte gebied werden gedreven.
Maar toen het aantal studenten toenam, verloren de agenten de controle over het cordon en werden ze gedwongen de straat op te geven.
“Studenten uit heel New York zijn vandaag bijeengekomen uit solidariteit met Columbia-studenten, CCNY-studenten en NYU-studenten”, vertelde Fatima, een van de organisatoren. Rode vlag. “Overal in New York City hebben we kampementen opgezet en die kampen zijn door de NYPD met geweld verwoest. Maar zoals je ziet komen studenten in New York er sterker uit.”
Vier uur lang marcheerden demonstranten van west naar oost en weer terug, Central Park in en uit, van zuid naar noord, herhaaldelijk verdubbelend in een kat-en-muisspel met de politie, die probeerde hen van de wegen te houden, af te sluiten en te verwijderen. .
Het studentenblok werd verschillende keren gesplitst en verloor zijn samenhang, omdat delen van het protest heen en weer gingen om niet geflankeerd te worden door de NYPD. Toch vonden de secties en splinters altijd een manier om zich te herenigen. En een tijdlang leek hun aantal te groeien.
“We zullen niet stoppen, we zullen niet rusten!”, zongen ze, terwijl ze door de weelde en sjiek van een van de rijkste buurten ter wereld marcheerden.
Op Park Avenue en 89th Street hielden twee orthodox-joodse mannen, onderdeel van een groter anti-zionistisch-joods contingent, een kleine Israëlische vlag omhoog aan de voorkant van de nu gepauzeerde bijeenkomst. Eén van hen trok een mes en sneed ermee.
“Jodendom, ja! Zionisme, nee! De staat Israël moet weg!”, zongen ze. Toen haalde iemand een vlag ‘Trump staat achter Israël’ tevoorschijn, gestolen van een tegendemonstrant, en stak de twee in brand.
Als de studenten soms ongeorganiseerd raakten, ontaardde de politie in een absoluut gepeupel. Madison Avenue en 73rd Street waren om 7.20 uur een chaos. Een groep agenten probeerde tevergeefs de weg te blokkeren, maar de studenten duwden zich erdoorheen.
Er braken schermutselingen uit tussen een deel van de politie en demonstranten. Een van de agenten, een heel grote jongen, had iemand te pakken toen een andere student met een overhemd aan de voorkant binnenvloog – een perfect getimede kwaadaardige herder – om een arrestatie te bewerkstelligen. De grote jongen spuugde de pop uit, maar had geen snelheid om hem te achtervolgen.
Het was een totale vernedering voor de pestkoppen van New York. Opgetogen zongen de studenten:
‘Wiens straten? Onze straten! Wiens wegen? Onze wegen! Wiens stad? Onze stad!”
Na een week van in elkaar geslagen, belasterd, uitgezet, gearresteerd en geschorst te zijn geweest, was hier een kleine overwinning. Een moment waarop de krachten van het goede zegevierden over de krachten van het kwaad.
Ze verdienden dit moment van licht.
Omdat de politie nu grotendeels wegsmolt, zou je denken dat ze zich aan het hergroeperen waren, versterkingen kregen en hun tijd afwachtten voordat ze terugkwamen om de waardigheid van het grootste politiebureau ter wereld weer enigszins te herstellen. Maar dat scenario is nooit uitgekomen.
Naarmate de zaak zich voortsleepte, vonden er steeds vaker ruzies en beledigingen plaats in de marge.
“Ga terug naar je eigen land!”, schreeuwde een rijk ogende WASP tegen enkele studenten.
“Hou je bek!”, was een van de vele reacties.
Afgaande op veel van de uitwisselingen, kan er veel zijn in New York City. Maar als een omschrijving of zelfstandig naamwoord wordt voorafgegaan door ‘bitch-ass’, dan wordt dit de meest scherpe belediging. Op deze manier wordt de wijzerplaat meerdere keren op tien gezet.
Vorige week maakte ik in een stuk melding van het ‘isolement’ van de studentenactivisten. Achteraf gezien was die schatting een beetje overdreven. Vanavond wordt er, ondanks de ruzies met en interventies van zionisten, volop steun geboden door voorbijgangers en door taxichauffeurs en anderen.
Uit een nieuwe peiling van YouGov blijkt ook dat 28 procent van de Amerikaanse volwassenen de Palestijnse solidariteitsprotesten op de campus steunt of krachtig steunt. Onder 18- tot 44-jarigen loopt die steun op tot 40 procent. (Vreemd genoeg zijn veel kleinere minderheden echter van mening dat de reacties van de universiteiten op de protesten te hard zijn geweest.)
Toen de klok 21.00 uur naderde, was het duidelijk dat de studenten de avond hadden gewonnen, na een horrorweek.
Een uitgeputte bijeenkomst stroomde het Grand Army Plaza op 59th Street binnen, waar de moslimstudenten hun gebeden verrichtten. Van daaruit gingen sommigen verder naar het hoofdbureau van politie in afwachting van de vrijlating van de gearresteerde kameraden. Anderen werden aangemoedigd om deel te nemen aan een ander protest op het Met Gala – een bijeenkomst voor de elite van New York.
Maar vóór het vertrek hield een van de jonge vrouwelijke organisatoren een opruiende toespraak vanaf de basis van het Generaal William Tecumseh Sherman Monument, die als een oproep en herhaling werd gehouden. Een deel ervan ging:
Terwijl de wereld zwijgend toekijkt
Invasie van Rafah
Wij herinneren ze eraan
Die geschiedenis zal hen herinneren
En hun stilte is oorverdovend
Wij zullen niet zwijgen
Wat ze ook doen
Ze kunnen ons arresteren
Ze kunnen ons lastigvallen
Ze kunnen ons schorsen
Ze kunnen ons uitzetten
Maar we laten ons niet bewegen
Wij zullen niet worden verplaatst
Wij zullen niet worden verplaatst
Wij zijn niet bang
Wij zijn niet bang
We zijn klaar
Offeren
Wat we ook hebben
Voor onze mensen
Wij zijn niet meer waard
Onze dromen zijn niet waardiger
Onze banen zijn niet waardevoller
Onze toekomst is niet waardiger
Wij zijn zij
En zij zijn wij
En wij zullen voor hen vechten
Elke seconde van elke dag
Wij zullen niet rusten
Wij zullen niet rusten
Onze families
Worden vermoord
Onze families
Worden vermoord
Worden platgewalst
…
Vertrap de doodsmachine
Vertrap de doodsmachine
Met wat je ook hebt
Op alle mogelijke manieren
Met wat je ook hebt
Op alle mogelijke manieren
Bron: redflag.org.au
