Een verpleegster ter plaatse in Rafah’s laatste kraamkliniek – Moeder Jones

Bij de laatste zwangerschap en het neonatale ziekenhuis in Rafah is de verwoesting al aangebroken. “Er is geen veilige plek in Gaza vanuit het perspectief van de gezondheidszorg – en daarbuiten”, vertelde Bridget Rochios, een gecertificeerde verpleegster-vroedvrouw uit Californië die vrijwilligerswerk doet in het Al-Helal Al-Emirati Maternity Hospital, mij.

Terwijl Israël een grondinvasie van Rafah voorbereidt, zegt Rochios – die samenwerkt met de Canadese gezondheidszorgorganisatie Gila en donderdagmiddag met mij heeft gesproken door mij telefonisch te vertellen – dat het ziekenhuis een enorme toestroom van patiënten heeft gezien. Er is een tekort aan de meest elementaire benodigdheden zoals handschoenen en scharen. Humanitaire experts hebben gewaarschuwd voor catastrofale gevolgen als Israël Rafah binnenvalt. In een verklaring zondag zei Natalia Kanem, uitvoerend directeur van het Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties, dat “een aanval in Rafah een wending zou kunnen nemen. [Al-Emirati Hospital] en andere gezondheidsvoorzieningen van plaatsen van hoop in puin en stof.”

Amerikaanse en Israëlische functionarissen hebben ondertussen weerhaken verhandeld. President Biden vertelde woensdag aan CNN dat hij zal stoppen met het verschepen van bepaalde wapens naar Israël als premier Benjamin Netanyahu doorgaat met een grote grondinvasie van Rafah. “Ik heb duidelijk gemaakt dat als ze Rafah binnenvallen… ik de wapens niet lever”, zei Biden tegen Erin Burnett van CNN. Woordvoerder van het Witte Huis, John Kirby, voegde donderdag toe dat Biden niet gelooft dat “het inslaan van Rafah” zal helpen Hamas uit te schakelen. Netanyahu leek terug te schieten op de dreigementen van Biden. gezegde“Als Israël gedwongen wordt alleen te staan, zal Israël alleen staan.”

Maar Rochios wil dat de wereld de impact van de oorlog op de kinderen van Gaza kent: “De bombardementen en beschietingen gaan onophoudelijk door. Het is aan het gebeuren. En je kunt nergens anders heen.” Dat betekent dat de levens van vijftig pasgeborenen op de intensive care van het ziekenhuis op het spel staan: als het ziekenhuis wordt bevolen te evacueren, zou geen van die baby’s het transport overleven, zei Rochios.

Ik sprak met haar over het dagelijks leven in het ziekenhuis onder het bombardement.

Dit interview is licht ingekort en bewerkt.

Kunt u meer zeggen over hoe een invasie van Rafah de geboorten in Gaza zal beïnvloeden?

Hoe de geboorte er sinds oktober uitzag, was chaotisch en respectloos. En dat komt niet door een gebrek aan inspanningen van de kant van de gezondheidszorgwerkers in Palestina – maar door een bijna twintig jaar durende blokkade die de middelen al beperkte en door de verdere beperking van de bevoorrading en hulp door het Israëlische leger op dit moment.

Met meer dan een miljoen ontheemden in Rafah heeft het ziekenhuis uit het niets moeten uitbreiden om alle geboorten te kunnen ondersteunen. Vóór oktober waren er ongeveer 70 geboorten per maand. En recentelijk zijn er zo’n 80, 85 geboorten per dag geweest.

Wat er nu gebeurt, is dat het Israëlische leger Rafah aanvalt, en dat vrouwen niet weten waar ze heen moeten om hulp te zoeken. Historisch gezien zijn mensen, gezien de hoeveelheid geweld in ziekenhuizen, bang om naar ziekenhuizen te gaan. Mensen worden teruggeleid naar gebieden als Khan Yunis, waar de ziekenhuisinfrastructuur is weggevaagd of zelfs ernstig beschadigd. Een dreiging van een verdere invasie van Rafah betekent dus het volledige einde van de gezondheidszorg in Gaza, en in deze context van bevallende mensen en hun pasgeborenen.

Denkt u aan het ergste scenario, dat het ziekenhuis kan worden vernietigd, of heeft u het over het feit dat zelfs als het gebouw veilig blijft, u al met de blokkade te maken heeft en dat het werk onmogelijk maakt?

Beide. Dus als de invasie in Rafah voortduurt, zal het ministerie van Volksgezondheid het Emirati Hospital evacueren. En hoewel er veldklinieken in opkomst zijn, heeft geen enkele plaats de capaciteit, infrastructuur, mankracht en middelen om te voldoen aan de gezondheidszorgbehoeften van zwangere en bevallende mensen en van pasgeborenen. En de grensovergang bij Rafah was de manier waarop medische benodigdheden, medicijnen, uitrusting en hulpverleners Gaza binnenkwamen. Met het verlies daarvan, die toegangspoort tot Gaza, hebben we geen idee hoe meer voorraden er zullen binnenkomen, of hoe hulpverleners in en uit zullen gaan, hoe medische evacuaties zullen plaatsvinden voor mensen die het nodig hebben.

Wie worden er momenteel in het ziekenhuis geholpen? Hoeveel baby’s en zwangere mensen zijn er?

Er zijn tot wel 15 keizersneden per dag, tot wel 70 vaginale bevallingen per dag, en nog veel meer die worden beoordeeld en geëvalueerd. Het is belangrijk om te onthouden dat vrouwen in Gaza geen enkele prenatale zorg krijgen, dus als ze naar de kraamafdeling gaan, krijgen ze enige vorm van zorg of evaluatie.

Vandaag was het volume in het ziekenhuis kleiner en het aantal werknemers kleiner; zo veel van de gezondheidswerkers die in de Emiraten waren, waren ook ontheemden. De hele week heb ik gezien dat mensen midden in hun dienst moesten vertrekken omdat ze erachter kwamen dat er een evacuatie gaande was en ze moesten uitzoeken waar ze heen moesten. Er zijn steeds minder mensen die hier vrouwenzorg kunnen bieden.

Bridget, een vroedvrouw uit Californië, bevindt zich in het laatst overgebleven kraamkliniek van Rafah. Ze is getuige van de gevolgen van de brutale aanval op Rafah, de Israëlische bezetting en de voortdurende genocide op bevallende mensen, pasgeborenen en kinderen #AllEyesOnRafah pic.twitter.com/gKt8MNu7tQ

— Het Glia-project (@Glia_Intl) 8 mei 2024

Is er een neonatale intensive care-afdeling (NICU)?

Er is een NICU. Helaas, als evacuatie nodig is, zijn er niet de middelen, capaciteit of benodigdheden om de levensreddende interventies voor deze baby’s voort te zetten en zouden ze tijdens het transport sterven of zouden ze niet kunnen worden opgevangen bij de volgende gezondheidsstop.

Van welke medische benodigdheden heeft u een gevaarlijk tekort?

Alles. Er is op dit punt toegang geweest tot basiszaken, wat geweldig was. Ik heb ook veel van mijn persoonlijke spullen meegebracht. Maar met deze blokkade van de grensovergang bij Rafah zal dit, tenzij deze opnieuw wordt geopend, een ongelooflijk nijpende situatie zijn waarin medicijnen, hulpmiddelen, alles, antibiotica in het bijzonder – alles wat een moeder nodig heeft niet beschikbaar zal zijn.

Vandaag was een onderhandeling van mij: Waar ga ik handschoenen voor gebruiken? Geboorte is nogal een rommelige zaak. Er is vruchtwater, er is bloed, er is ontlasting. Eén manier om ervoor te zorgen dat een vrouw gezond blijft en waardig bevalt, is door de maandverbanden onder haar te verwisselen en ervoor te zorgen dat de omgeving schoon is. We hebben niet genoeg maandverband… terwijl dat in de Verenigde Staten nooit een tweede gedachte zou zijn.

En dat is alleen nog maar de netheid. Ik heb niet altijd een schaar om de navelstreng mee door te knippen.

Wat doe je op die momenten?

Wij gebruiken een scheermesje, wat niet het veiligste is.

Het systeem is gewoon overweldigd.

Hoe zit het met pijnmedicatie tijdens de bevalling?

In Rafah is er voor keizersneden sprake van spinale anesthesie (zoals een ruggenprik), maar voor vaginale bevallingen is er geen pijnmedicijn beschikbaar.

Hoe ziet de bevalling er nu uit voor die vrouwen die zonder pijnmedicatie gaan?

Als vrouwen geen pijnmedicatie krijgen, hebben ze enorm veel ondersteuning nodig. En als er zoveel geboorte plaatsvindt, waar bestaat dat dan? Waar is er enige fysieke of emotionele ondersteuning? Een groot deel van de geboorte is ook echt een veilig gevoel. Dat is wat een geboorte mogelijk maakt: weten dat je veilig bent. Hormonaal gezien is het moeilijk voor ons lichaam om zelfs maar te bevallen als er een teken van angst is. Maar hoe comfortabel of veilig kun je je voelen in een tent midden in een genocide?

In de VS blijven vrouwen minimaal 24 uur postpartum om geobserveerd te worden op bloedingen, zwangerschapshypertensie en om er zeker van te zijn dat de borstvoeding goed verloopt. Maar vanwege het grote aantal vrouwen in Rafah worden vrouwen maximaal zes uur na de bevalling uit het ziekenhuis ontslagen, en dat geldt voor mensen die daadwerkelijk complicaties hebben ervaren tijdens de bevalling. Er is geen toezicht na de bevalling, net zoals er geen prenatale zorg is.

De borstvoeding die baby’s krijgen, is veel kleiner dan zou moeten. Je hebt veel calorieën, veel schoon water en veel rust nodig om moedermelk te produceren. En geen van die dingen bestaan ​​hier.

Hoe verhoudt de situatie nu en het gevoel in het ziekenhuis zich nu tot toen u arriveerde?

De sfeer is totaal veranderd. Het moreel is laag. Mensen zijn echt bang voor wat er aan de hand is. We hebben gezien wat er systematisch is gebeurd met de gezondheidszorgsystemen in heel Gaza. Dus iedereen wacht met ingehouden adem, en iedereen is absoluut uitgeput, en dat geldt zowel voor patiënten als voor personeel.

Hoe voel je je? Kunt u vertellen hoe het is om zorg te verlenen in de omstandigheden waarin u werkt?

Het is een ongelooflijk verwoestende situatie. Vrouwen en zwangere mensen, mensen die bevallen, verdienen de grootst mogelijke hoeveelheid waardigheid, respect, zorg en aandacht wanneer zij zo’n belangrijke levenstransitie doormaken, net als hun baby’s. En het is niet vanwege een gebrek aan inspanning ten behoeve van de gezondheidswerkers hier, die dapper, hardwerkend en zo uitgeput zijn.

Het is gewoon ongelooflijk verwoestend om te zien dat er in Gaza heel eenvoudige, levensreddende procedures kunnen worden uitgevoerd, maar daar is vanwege deze oorlog geen capaciteit voor. Om pasgeborenen te zien sterven omdat ze deze operaties niet ondergaan. Wetende dat ze gemakkelijk zouden kunnen leven als we niet onder deze omstandigheden zouden leven. Het is echt verontrustend om moeders te zien die zoveel verlies hebben meegemaakt. Deze baby’s zijn erin gegroeid. En nu veroorzaken ze het achtergrondgeluid van het afgaan van machinegeweren en het vallen van bommen.

Het is traumatisch en er is niet één persoon hier met wie ik contact heb gehad die niet zwaar getroffen is door wat er aan de hand is.