Het ministerie van Buitenlandse Zaken drong er bij Amerikaanse burgers op aan om Libanon zondag te verlaten “vanwege de onvoorspelbare veiligheidssituatie.” De waarschuwing volgde op botsingen tussen demonstranten en Libanese veiligheidstroepen in een buitenwijk van Beiroet, vlakbij de Amerikaanse ambassade, nadat vorige week honderden Palestijnen waren omgekomen bij een explosie in het Al-Ahli-ziekenhuis in Gaza. De onrust lijkt de vrees van bijna acht op de tien Amerikanen te bevestigen dat de oorlog tussen Israël en Hamas zal leiden tot een breder conflict in het Midden-Oosten.
Maar weinig Amerikanen realiseren zich dat de Verenigde Staten al lang verwikkeld zijn in een bredere oorlog in Libanon, en dat Amerikaanse troepen daar ook een doelwit kunnen zijn. De VS hebben de afgelopen decennia miljarden dollars aan veiligheidshulp in Libanon gestort en terrorismebestrijdingsinspanningen geleverd tegen Hezbollah, een door Iran gesteunde sjiitische groepering met politieke en militaire vleugels. Hezbollah, de dominante politieke en militaire macht van Libanon, wordt door de VS al lang bestempeld als een terroristische organisatie
In de schaduw van dat conflict hebben de VS in Libanon opnieuw een ‘geheime oorlog’ gevoerd tegen soennitische terreurgroepen als Islamitische Staat en Al Qaeda, volgens een voormalige viersterrencommandant die toezicht hield op de inspanningen, vrijgegeven documenten, voormalige speciale operators met kennis van het programma, en analisten die onderzoek hebben gedaan naar US Code Title 10 § 127e – in militair jargon bekend als ‘127-echo’ – waardoor Special Operations-troepen buitenlandse militaire eenheden als volmachten kunnen gebruiken.
De aanvallen op Amerikaanse troepen in het Midden-Oosten zijn al toegenomen met drone-aanvallen op Amerikaanse troepen op meerdere locaties in Irak en Syrië, en drone- en raketaanvallen vanuit Jemen op een torpedobootjager van de Amerikaanse marine in de noordelijke Rode Zee. Deskundigen zeggen dat geheimhouding rond het 127e-programma in Libanon, bekend als Lion Hunter, waarvan The Intercept vorig jaar het bestaan onthulde, de VS zou kunnen verwikkelen in een bredere oorlog in het Midden-Oosten en een extra bedreiging zou kunnen vormen voor de Amerikaanse troepen.
Noch het Special Operations Command, noch het Central Command, dat toezicht houdt op de Amerikaanse militaire operaties in het grotere Midden-Oosten, zullen commentaar geven op Lion Hunter en het aantal Amerikaanse troepen dat erbij betrokken is geweest en mogelijk nog steeds is. Maar in een brief over ‘oorlogsbevoegdheden’ van juni aan het Congres merkte president Joe Biden op dat ‘ongeveer 89 Amerikaanse militairen naar Libanon worden uitgezonden om de terrorismebestrijdingscapaciteiten van de regering te versterken en de terrorismebestrijdingsoperaties van de Libanese veiligheidstroepen te ondersteunen.’
Het Israëlisch-Palestijnse conflict maakt het des te belangrijker dat geheime oorlogen, zoals die welke via het 127e-programma in Libanon worden gevoerd, onderworpen zijn aan toezicht van het Congres, zegt Katherine Yon Ebright, adviseur bij het vrijheids- en nationale veiligheidsprogramma van het Brennan Center en auteur van het boek meest uitgebreide analyse van de 127e-autoriteit. “We hebben al gezien dat Amerikaanse troepen in de regio het doelwit zijn van de politieke steun van de Verenigde Staten voor en wapenoverdrachten aan Israël,” zei Ebright. “Het Congres en het publiek moeten weten waar Amerikaanse troepen in de regio zijn ingezet en of deze troepen het risico lopen te worden aangevallen, vooral nu Hezbollah in Libanon overweegt zich aan te sluiten bij het conflict tegen Israël.”
Een partnerschap van $ 3 miljard
Het Amerikaanse leger heeft een lange en bewogen geschiedenis van betrokkenheid bij Libanon, inclusief een interventie van Amerikaanse mariniers in 1958 om daar een opstand te voorkomen. In 1983, tijdens een burgeroorlog die vijftien jaar duurde, kwamen bij bombardementen op de Amerikaanse ambassade en de kazerne van het Amerikaanse Korps Mariniers in Beiroet meer dan 300 mensen om het leven. De Verenigde Staten geven Hezbollah de schuld van beide aanvallen.
Maandag, tijdens een toespraak ter ere van degenen die zijn omgekomen bij de bombardementen op de kazernes 40 jaar eerder, heeft de Amerikaanse ambassadeur in Libanon, Dorothy C. Shea, Hamas en Hezbollah opgeroepen voor hun pogingen om “Libanon en zijn bevolking te beroven van hun mooie toekomst”, waarbij hij zei dat de VS en het Libanese volk “verwerpt de dreigementen van sommigen om Libanon in een nieuwe oorlog te betrekken.”
De Israëlische president Isaac Herzog heeft intussen aangegeven bereid te zijn het huidige conflict uit te breiden. “Ik denk dat Hezbollah met vuur speelt”, zei hij. “En ik wil duidelijk maken: we zijn niet uit op een confrontatie aan onze noordgrens … maar als Hezbollah ons in een oorlog meesleept, moet het duidelijk zijn dat Libanon de prijs zal betalen.”
Amerika heeft een langdurige relatie met de Libanese strijdkrachten, oftewel LAF. In een land waar 80 procent van de bevolking in armoede leeft, hebben de VS sinds 2006 ruim 3 miljard dollar aan militaire hulp verstrekt. “De Verenigde Staten zetten zich in voor een relatie die de veiligheid en stabiliteit van Libanon versterkt”, aldus luitenant-kolonel Karen. Roxberry, een woordvoerder van het Centraal Commando. “Het ministerie van Defensie biedt training en veiligheidsbijstand om de terrorismebestrijdingsoperaties en grensbeveiliging van de LAF te ondersteunen.”
De VS hekelen stelselmatig “de voortdurende wapenleveranties van Iran aan Hezbollah”, zelfs terwijl ze bezig zijn de LAF te bewapenen met geavanceerde wapens. De Amerikaanse regering heeft via het Foreign Military Sales-programma bijna 2 miljard dollar aan Libanese aankopen mogelijk gemaakt, waaronder lichte aanvalsvliegtuigen, helikopters en Hellfire-raketten. Via een ander programma leverden de VS 130 gepantserde en tactische grondvoertuigen. Van 2016 tot 2021 hebben de Verenigde Staten ook toestemming gegeven voor de export van ruim 82 miljoen dollar aan Amerikaans militair materieel naar Libanon, waaronder 12 miljoen dollar aan ‘vuurwapens en aanverwante artikelen’.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken reageerde vóór publicatie niet op gedetailleerde vragen over de volledige omvang van de Amerikaanse veiligheidshulp aan Libanon.
Meer dan 6.000 leden van de LAF hebben sinds 1970 training gevolgd in de Verenigde Staten, waaronder 120 leden in 2020. Onder het gezag van de 127e trainden, bewapende, adviseerde en leidde de VS een elite-eenheid die bekend staat als de G2 Strike Force. “De Amerikaanse steun aan proxy-troepen in Libanon maakt deel uit van een decennialang, overdreven gemilitariseerd beleid ten aanzien van het Midden-Oosten dat de grondoorzaken van de onrust en strijd in de regio heeft genegeerd en niet de vrede of stabiliteit heeft gebracht die de Amerikanen is beloofd”, aldus Seth. Binder, directeur belangenbehartiging bij het Project on Middle East Democracy.
De VS voeren hun militaire aanwezigheid in het Midden-Oosten op en sturen de USS Dwight D. Eisenhower Carrier Strike Group en zijn ongeveer 7.500 matrozen, samen met de USS Bataan amfibische gereedgroep, die bestaat uit drie schepen met duizenden troepen van de 26e. Mariene expeditie-eenheid.
“Door deze Amerikaanse marinemiddelen en geavanceerde gevechtsvliegtuigen in de regio te positioneren, willen we een krachtige boodschap afgeven die bedoeld is om een breder conflict af te schrikken”, aldus perssecretaris van het Pentagon, luchtmachtbrigade. Generaal Pat Ryder op donderdag. Binder waarschuwde dat het precies het tegenovergestelde dreigt te doen. “De haast van de regering om troepen naar de regio te verplaatsen om de ‘afschrikking te versterken’ is een gevaarlijke reactie die de Verenigde Staten een groter risico geeft op datgene waar de meerderheid van de Amerikanen bang voor is: een bredere oorlog.”
Vrijgesteld van controle
Roxberry, de woordvoerder van het Centraal Commando, zei dat de Amerikaanse terrorismebestrijdingsinspanningen in Libanon in de eerste plaats gericht zijn op Hezbollah. Een voorheen geheim document verkregen door The Intercept stopt net met het onthullen van het doelwit van het Lion Hunter-programma, waarbij alleen wordt opgemerkt dat zijn “activiteiten dienen om veilige havens te identificeren, te isoleren en te ontkennen.” [redacted].” Generaal Joseph Votel, die van 2014 tot 2016 leiding gaf aan het Special Operations Command en vervolgens tot 2019 het Central Command, vulde de lege plek in en merkte op dat de inspanningen vooral gericht waren op soennitische extremistische organisaties, waaronder de Islamitische Staat, Al Qaeda en aanverwante terreurgroepen. .
Het 127e-programma in Libanon was een van de twintig die in 2019 nog in werking waren, volgens het voorheen geheime Special Operations Command-document verkregen via de Freedom of Information Act. Votel zei dat het een van de meest effectieve proxy-oorlogsinspanningen van het afgelopen decennium was. “We hielden dit programma vaak als de gouden standaard,” vertelde hij aan The Intercept, en noemde de Amerikaanse proxy’s in Libanon “gemotiveerde en capabele partners die goed werden geleid en zeer effectief in wat ze deden.”
Het Centraal Commando wil geen commentaar geven op het 127e-programma of de proxy’s die in het algemeen in Libanon worden ingezet. “We hebben geen details om specifiek met de G2 Strike Force te delen,” zei Roxberry, en merkte alleen op dat het ministerie van Defensie “bredere inspanningen steunt om de institutionele capaciteit van de LAF op te bouwen om zijn strijdkrachten op een professionele manier te trainen en te exploiteren.”
Votel, die de G2 Strike Force uit de eerste hand observeerde, prees hun capaciteiten en bekwaamheid. “In vergelijking met andere LAF-eenheden hadden ze een directere commandostructuur, waren kleiner en dus wendbaarder en responsiever en waren specifiek gericht op offensieve operaties. Hun missie was kleiner en beter gedefinieerd dan normale LAF-organisaties”, vertelde hij aan The Intercept.
Volgens het voorheen geheime document ondergaan leden van de G2 Strike Force een “alomvattende beoordeling” door de Amerikaanse Special Operations-troepen en worden ze “onderworpen aan contraspionageonderzoek, leugendetectortests en fysieke en mentale uitdagingen voordat ze worden geselecteerd.” Maar 127e-programma’s zijn lange tijd vrijgesteld van een doorlichtingsproces dat vereist is voor andere Amerikaanse inspanningen ter ondersteuning van buitenlandse strijdkrachten onder de ‘Leahy-wet’. De maatregel, vernoemd naar de voormalige Amerikaanse senator Patrick Leahy, vereist dat de VS de mensenrechtengegevens van strijdkrachten die Amerikaanse veiligheidssteun ontvangen, nauwkeurig onderzoekt.
Zonder een dergelijke controle, zo vertelde Ebright van Brennan Center aan The Intercept, kan het Pentagon “uiteindelijk groepen en individuen steunen wier gedrag burgerschade kan veroorzaken, de geloofwaardigheid van de VS kan ondermijnen en zelfs juridische aansprakelijkheid van de VS kan creëren.”
“Het Congres, en niet de president, heeft de constitutionele rol om te beslissen wanneer, waar en tegen wie de natie in oorlog is”, zei Ebright. “Door basisinformatie over 127e-programma’s te overclassificeren, belemmert het ministerie van Defensie het vermogen van het Congres om deze rol te vervullen en mogelijk ondemocratische, onverklaarbare Amerikaanse betrokkenheid bij een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten af te wenden.”
Bron: theintercept.com