Channel Seven geeft speciale behandeling aan speciale mensen.
Voormalig staflid van de Liberale Partij Bruce Lehrmann, die zijn collega Brittany Higgins aanviel op de bank van een senator in het parlementsgebouw, is slechts de meest recente. Lehrmann is een verkrachter, maar een verkrachter wiens wekelijkse huur van 2.000 dollar door Seven News werd betaald tot begin april, toen zijn rampzalige lasterzaak tot een hoogtepunt kwam.
Om exclusieve interviews met Lehrmann af te ronden voor de Spotlight programma betaalde het netwerk ook in totaal $ 10.000 voor Thaise massages, betaalde het vluchten voor een golfreis naar Tasmanië en vergoedde het Lehrmann zijn uitgaven aan cocaïne en sekswerkers, aldus ex-producent Taylor Auerbach. De daaropvolgende Spotlight bladerdeegstukken gaven de verkrachter een nationaal platform om te proberen de reputatie van zijn slachtoffer te vernietigen.
‘Gootjournalistiek’ is een te verheven term: dit was de bodem van het riool schrapen. Toch was dit niet eenmalig.
Het volgt Seven’s steun aan oorlogsmisdadiger Ben Roberts-Smith in zijn lasterzaak tegen Fairfax-journalisten. Ook die zaak mislukte: de rechtbank was het op 1 juni 2023 met verslaggevers eens dat de gedecoreerde ex-SAS-soldaat vier Afghanen in koelen bloede had vermoord. De totale juridische kosten bedroegen volgens een artikel in de krant naar verluidt $35 miljoen Voogdwerden betaald door Kerry Stokes, de miljardair-eigenaar en voorzitter van Seven West Media.
Is dit ook het verhaal van een slijmerige commerciële machtsstrijd? De lasterzaak van Lehrmann was gericht tegen Network Ten-journalist Lisa Wilkinson, terwijl Roberts-Smith tegen verslaggevers van de Nine Entertainment Company vocht. De oorlog om marktaandeel tussen Seven, Nine en Ten is een bedrijfslegende en heeft wellicht een rol gespeeld. Maar het is niet het volledige verhaal: Seven steunde ook Lehrmann, en vooral Roberts-Smith, om de giftige politiek van zijn miljardair-eigenaar te stimuleren.
Stokes is misschien wel de meest invloedrijke nieuwsmagnaat van het land. Naast de televisiezender controleert Seven West Media 30 kranten en oefent het een bijna-monopolie uit op het West-Australische nieuws.
In 2022 introduceerde burgemeester Basil Zempilas van Perth hem als “de man die de staat werkelijk bestuurt” tijdens een jaarlijks diner georganiseerd door Stokes en bijgewoond door de toenmalige WA-premier Mark McGowan, volgens de Australisch financieel overzicht‘s Mark di Stefano. “Stokes verzamelt oligarchen om de ring te kussen”, kopte de krant haar verslag van de bijeenkomst van het volgende jaar.
Het is gemakkelijk te begrijpen waarom Stokes Roberts-Smith steunde: zijn onsterfelijke steun voor het Australische militarisme. In de jaren negentig richtte Stokes het liefdadigheidsfonds SAS Resources Fund op ter ondersteuning van teruggekeerde soldaten en was van 2007 tot 2022 voorzitter van het Australian War Memorial. Roberts-Smith was algemeen directeur van Seven Media Queensland, en mede-ex-SAS Andrew McMahon was hoofd van de operationele afdeling. functionaris voor Stokes’ particuliere onderneming Australian Capital Equity.
In de Lehrmann-zaak speelde liberale partijdigheid een rol. Seven’s beslissing om meer dan 100.000 dollar te betalen voor modderige interviews was gedeeltelijk het beperken van de schade voor een partij die nog steeds wordt geplaagd door vrouwenhaatschandalen.
Sommigen vragen zich af of Seven kan overleven. Free-to-air-televisie is nu al de zieke man van de media, die in leven wordt gehouden door de jaar-op-jaar dalende advertentie-inkomsten. De aandelenkoers van SWM van $0,21 is verre van de piek van bijna $15 in 2007. Het bedrijf is momenteel 323 miljoen dollar waard, een daling van 48 procent sinds augustus. Het is een fractie van Stokes’ totale vermogen van 10,1 miljard dollar, dat voor het overgrote deel afkomstig is van investeringen in vastgoed, mijnbouw en bouw.
Maar Stokes kan vastbesloten zijn het noodlijdende netwerk in stand te houden, omdat het bezitten van een traditioneel media-imperium op andere manieren betaalt. Het kan bijvoorbeeld ideeën verspreiden waarvan de eigenaar wil dat meer mensen er aan vasthouden, en is daarom een behoorlijk politiek instrument.
Je kunt Seven gedeeltelijk bedanken voor de rehabilitatie van Pauline Hanson na tien jaar in de politieke wildernis. De in ongenade gevallen oud-politicus dook weer op tijdens de ochtendshow zonsopkomst vóór de federale verkiezingen van 2016. Volgens de zender betaalde het netwerk minstens 5.000 dollar voor twintig optredens Jeetje schattingen. One Nation van Pauline Hanson ging bij die verkiezingen van nul naar vier senaatszetels, en heeft er nog steeds twee.
Toen de Australische terrorist Brenton Tarrant in 2019 51 moslims afslachtte in Christchurch, zonsopkomst presentator David Koch beschreef zijn blanke supremacistische manifest als “een immigratiebeleid van One Nation” – maar Seven hield Hanson toch als een vaste gast.
Dan is er nog het gewone Zeven-‘nieuws’: 24 uur per dag promotie van ‘law and order’-politiek, waarbij de camera wordt weggedraaid van de meest elitaire criminelen van de samenleving en wordt ingezoomd op de kleinsten. Op 22 april bevatte de top twintig krantenkoppen op 7news.com.au twaalf gerelateerd aan interpersoonlijk geweld en auto-ongelukken, waaronder “Man aangevallen en beroofd door vrouwen na vriendelijke daad” en “Domino’s werknemer gooit naar verluidt pizza naar de klant”.
Ten slotte fungeren traditionele media, met hun macht om het beleidsdebat te sturen en politieke carrières te maken of te breken, als een krachtvermenigvuldiger voor de ingebouwde invloed van grote bedrijven. Het beschrijven van de invloed van de West-Australisch, Glenn Dyer en Bernard Keane schrijven op Jeetje: “Die krant functioneert als de interne nieuwsbrief en als hoofdhandhaver van de mijnbouw- en fossielebrandstoflobby die die staat en zijn ingehuurde regering controleert, momenteel beheerd door WA Labor”. Nu financiert mijnbouwmiljardair Gina Rinehart de lancering van een ander Stokes-project, onlinekrant The Nachtelijk.
Met dertig gevestigde kranten en een andere die zojuist is vrijgegeven, is het riool van Seven slechts één van de hoofdleidingen in het rotzooi-imperium van Kerry Stokes.
Bron: redflag.org.au
