Brian Nowak
Ik wijt het aan gewoon hard werken, elke dag mensen ontmoeten waar ze zijn. Mijn politieke filosofie komt zelden ter sprake in discussies met mensen. Er zijn een aantal keren geweest dat bewoners contact met ons opnemen en ik de enige ben die een e-mail beantwoordt of terugbelt.
Ik herinner me dat ik een conservatieve Republikein ontmoette [while campaigning in 2017]; ze was een aanhanger van Trump en was er absoluut tegen om welke democraat dan ook te steunen. Maar ik sprak met haar op haar veranda over verschillende kwesties, misschien twintig minuten tot een half uur, en de gezondheidszorg voor één betaler was iets waar we overeenstemming over bereikten. Ik legde haar uit hoe het het nettoloon verhoogt en ervoor zorgt dat mensen gezond zijn en dat je proactief werk voor mensen doet, zodat je ziekten niet in hetzelfde tempo hoeft te behandelen en de tanden van mensen niet uit hun tanden vallen. gezicht. Ze zei: “Oké, dat vind ik leuk aan jou, en ik hou ook van sommige van deze andere dingen.” Dus uiteindelijk verdiende ik haar stem bij die verkiezingen.
Toen we deze hertelling deden, zag ik stembiljetten waarop mensen rechtstreeks Republikeins stemden en vervolgens op één Democraat stemden, en dat was ik. Een groot deel ervan komt gewoon tevoorschijn. Ik denk dat een van de dingen die gebeuren als we goede en minder goede linkse kandidaten krijgen die zich overal kandidaat stellen, is dat ze dat niet doen. [necessarily] stop dat soort energie in hun campagne; ze gaan te verheven in deze hoge idealen, vooral als ze zich kandidaat stellen voor een plaatselijke functie.
Het is anders als je je kandidaat stelt voor het Congres; je moet praten over klimaatverandering en vuurwapenregelgeving. Maar als je je kandidaat stelt voor deze lokale, zelfs sommige staatskantoren, zijn het hyperlokale dingen: wat vind jij van veranderingen in een snelweg- of parkdienst? Ik denk dat te veel kandidaten die deelnemen aan de lokale races er niet goed genoeg in slagen hun race en hun verkiezing daarop te concentreren.
Dat is wat ik gedaan heb. Ik had het vooral over de noodzaak van een verantwoorde herontwikkeling – niet echt het typische soort probleem Jacobijn waar de lezer enthousiast over zou zijn, maar het is belangrijk voor Cheektowaga. We hebben een groot winkelcentrum dat als een tikkende tijdbom op onze belastinggrondslag werkt. We moeten anders nadenken over onze bestemmingsplannen, commercieel onroerend goed. Ik sprak daar met mensen over – en als ze verwachtten dat er iemand aan hun deur zou verschijnen en zou zeggen: “Ik ga je huis in beslag nemen en supermarkten nationaliseren”, dan zouden ze eigenlijk krijgen: “Dat winkelcentrum is gaat ooit sluiten. Wat gaan we eraan doen? Ik denk erover na. De andere man niet.” En dat overtuigt mensen.
Bron: jacobin.com
