Toen de acteurs en schrijvers van de entertainmentindustrie in 1980 voor het laatst tegelijkertijd toesloegen, bleven de acteurs vijfennegentig dagen weg. De staking van dit jaar door leden van de Screen Actors Guild en de American Federation of Television and Radio Artists (SAG-AFTRA) lijkt deze norm te zullen overschrijden.
Toen de Writers Guild of America (WGA) op 9 oktober stemde voor ratificatie van hun zwaarbevochten contract met de Alliance of Motion Picture and Television Producers (AMPTP), waarbij 99 procent van de stemmen vóór ratificatie was, was er hoop dat de acteurs dat zouden doen. ook snel tot een deal komen, waardoor de sector de activiteiten op tijd voor het herfstschema kan hervatten. Die hoop werd niet alleen gekoesterd door veel van de 160.000 leden van SAG-AFTRA, maar ook door hun collega’s in de hele industrie: de grepen, elektriciens, vrachtwagenchauffeurs, kostuumontwerpers en productieassistenten, waarvan velen lid waren van de Teamsters. en International Alliance of Theatrical Stage Employees (IATSE), die maanden van werkloosheid hebben doorstaan terwijl hun tegenhangers vechten voor sterke contracten.
Op 2 oktober ontmoetten de artiesten, voor het eerst sinds SAG-AFTRA op 14 juli het vertrek verliet, de entertainmentbazen voor onderhandelingen. Studiobestuurders, waaronder Netflix co-CEO Ted Sarandos, Disney CEO Bob Iger, Warner Bros. Discovery CEO David Zaslav en NBCUniversal chief content officer Donna Langley woonden de gesprekken bij, die de hele week doorgingen.
Maar hoewel de geruchten suggereerden dat de twee partijen dicht bij een voorlopig akkoord waren, brak de AMPTP afgelopen woensdag, 11 oktober, de gesprekken af. Nu de studio’s van de onderhandelingstafel weglopen, is er opnieuw geen einde in zicht aan de 160.000 man tellende groep. sterke staking. Tot zover een snelle oplossing.
Rapporten over het mislukken van de onderhandelingen zeggen dat de belangrijkste knelpunten het gebruik van kunstmatige intelligentie (AI) zijn en de creatie van een nieuwe op kijkerspubliek gebaseerde restbetaling die het gebrek aan restbetalingen die artiesten ontvangen van streamingdiensten zou verhelpen.
De eerstgenoemde kwestie is tijdens de onderhandelingen een prioriteit geweest voor artiesten: op een persconferentie waarin het begin van de staking werd aangekondigd, zei SAG-AFTRA nationaal uitvoerend directeur en hoofdonderhandelaar Duncan Crabtree-Ireland dat de studio’s hadden voorgesteld “dat onze achtergrondartiesten in staat zouden moeten zijn gescand worden, één dag loon krijgen, en hun bedrijven moeten eigenaar zijn van die scan, hun imago, hun gelijkenis, en moeten deze voor de rest van de eeuwigheid kunnen gebruiken voor elk project dat ze maar willen, zonder toestemming en zonder compensatie. Bij de piketlinies hebben acteurs herhaaldelijk het probleem benadrukt, met het argument dat als de vakbond er nu niet op vooruit loopt, met schriftelijke regelgeving, het niet te voorspellen is hoe de studio’s dit de komende jaren zullen gebruiken.
AI is niet alleen een probleem voor artiesten, ook al zijn zij de werknemers die het meest direct door de technologie worden bedreigd. De WGA onderhandelde over regels voor het gebruik ervan bij het schrijven van scripts, een prioriteit voor schrijvers die een hekel hebben aan het idee om punch-up artiesten te worden voor slecht geschreven algoritmische scripts. Ook de andere vakbonden in de sector maken zich zorgen over het gebruik van de technologie: als er dankzij digitale replica’s minder artiesten in een productie worden gebruikt, zal er minder behoefte zijn aan kostuumontwerpers, aan haar- en make-upartiesten en aan de talloze andere banen die daarvoor nodig zijn. veronderstel dat er echte mensen op een set bestaan.
Wat het streamen van residuen betreft, zocht SAG-AFTRA oorspronkelijk een bedrag dat artiesten zou belonen voor succesvolle projecten; in het licht van de belemmeringen in de studio over het delen van kijkersgegevens met werknemers – waarvan zij belachelijk beweren dat deze bedrijfseigen zijn, waardoor werknemers in het ongewisse blijven over hoeveel mensen naar hun shows kijken – stelde de vakbond voor om externe bronnen te gebruiken om dergelijke aantallen te benaderen . Op de dag dat de studiodirecteuren de onderhandelingstafel verlieten, had de vakbond nog een ander alternatief voorgesteld: een forfaitaire bonus per abonnee. De studio’s weigerden opnieuw. Kort daarna typeerde Sarandos van Netflix het voorstel als een ‘heffing’, een belasting op streamers.
Volgens Crabtree-Ireland was het onderhandelingsteam van mening dat de gesprekken van afgelopen woensdag productief waren geweest en dat, hoewel de sessie iets eerder eindigde dan normaal, er de volgende dag weer een sessie op het programma stond. Pas later belde de AMPTP hem op om te zeggen dat er geen verdere gesprekken zouden plaatsvinden.
“Ik ben erg teleurgesteld en gefrustreerd omdat ze weglopen van de onderhandelingen, want hoe je ook denkt over de aanbiedingen of tegenaanbiedingen van iemand anders, de enige manier om vooruit te komen is door een dialoog te voeren, door te communiceren”, vertelde Crabtree-Ireland. Rollende steen.
Net zoals de AMPTP deed toen de Writers Guild niet instemde met voorstellen in een laat stadium, renden de studio’s snel naar de pers om hun zaak te bepleiten.
“Na zinvolle gesprekken is het duidelijk dat de kloof tussen de AMPTP en SAG-AFTRA te groot is, en dat gesprekken ons niet langer in een productieve richting brengen”, aldus de AMPTP. “Het huidige aanbod van SAG-AFTRA omvatte een kijkersbonus die op zichzelf meer dan 800 miljoen dollar per jaar zou kosten – wat een onhoudbare economische last zou creëren. SAG-AFTRA presenteerde weinig of geen stappen op de talrijke resterende openstaande punten.”
De vakbond betwist deze karakterisering en stelt dat het voorgestelde nieuwe residu zevenenvijftig cent per abonnee zou bedragen, “minder dan een postzegel” zoals SAG-AFTRA-voorzitter Fran Drescher het uitdrukte.
In een poging om over de hoofden van het gekozen leiderschap van SAG-AFTRA heen te gaan, prees de AMPTP haar voorstellen in de vakpublicaties van de industrie, waarvan er vele tijdens de Hollywood-stakingen als arm van de studio’s hebben gefunctioneerd, een middel om de geruchten en spreekpunten van leidinggevenden wit te wassen. . Volgens de studio’s omvatten de voorstellen: een uniek, op succes gebaseerd residu voor streaming video on demand (SVOD)-producties met een hoog budget; de hoogste procentuele stijging van de minima in vijfendertig jaar; substantiële verhogingen van de pensioen- en ziektekostenpremieplafonds; voorafgaande toestemming van de artiest en achtergrondacteur om digitale replica’s met kunstmatige intelligentie (AI) te maken en te gebruiken; en de vereiste dat de digitale replica van een artiest alleen mag worden gebruikt met diens schriftelijke toestemming en beschrijving van het beoogde gebruik in de film.
SAG-AFTRA betwist niet alleen de karakterisering door de AMPTP van de kosten van het resterende voorstel van de vakbond, maar ook de reeks voorstellen als geheel. In een verklaring van 12 oktober schreef de onderhandelingscommissie van de vakbond dat het meest recente bod van de studio’s “schokkend genoeg minder waard was dan ze hadden voorgesteld voordat de staking begon.”
Er staan nu geen onderhandelingsdata op de kalender voor SAG-AFTRA. De instemming van de studio’s met de eisen van de schrijvers, resulterend in een opmerkelijk sterk contract, heeft zich nog niet vertaald in de bereidheid om aan de behoeften van de acteurs te voldoen. De vakbond heeft herhaald dat zij bereid is de onderhandelingen voort te zetten, maar daarvoor is wel vereist dat de leden van het AMPTP ermee instemmen. In de tussentijd staan artiesten nog steeds op piketlijnen door het hele land, samen met hun tegenhangers in de WGA, die, hoewel ze een eigen contract hebben, niet zullen stoppen met piketten totdat de acteurs er ook een hebben.
Bron: jacobin.com
