Israëls verraderlijke verhaal over Palestijnse gevangenen

De Israëlische regering Het verhaal rond de Palestijnse gevangenen die tijdens dit tijdelijke staakt-het-vuren worden vrijgelaten, is zowel verraderlijk als oneerlijk. Minister van Binnenlandse Zaken Itamar Ben Gvir heeft de Palestijnen verboden hun vrijlating te vieren. “Mijn instructies zijn duidelijk: er mogen geen uitingen van vreugde zijn”, zei hij. “Uitingen van vreugde staan ​​gelijk aan het steunen van terrorisme, het vieren van overwinningen geeft steun aan dat menselijke uitschot, voor die nazi’s.” Hij zei tegen de Israëlische politie dat ze een “ijzeren vuist” moesten inzetten om zijn edict af te dwingen.

De regering-Netanyahu en haar aanhangers hebben het verhaal gepromoot dat deze gevangenen allemaal geharde terroristen zijn die gewelddadige misdaden hebben gepleegd. Deze bewering berust op een kluchtige ‘Alice in Wonderland’-geïnspireerde logica om hen in het openbaar te veroordelen vóór enig proces, zelfs de schijnprocessen waaraan Palestijnen routinematig worden onderworpen. Israël heeft een lijst vrijgegeven met namen en vermeende misdaden die zij hebben gepleegd. En wie maakt deze beschuldigingen? Een leger dat optreedt als een meedogenloze bezettingsmacht tegen de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever.

De overgrote meerderheid van de 300 Palestijnse gevangenen die door Israël voor vrijlating worden voorgesteld, zijn tienerjongens. Volgens de lijst zijn 124 van de gevangenen jonger dan 18 jaar, waaronder een 15-jarig meisje, en veel van de 146 die 18 jaar oud zijn, zijn dat geworden in Israëlische gevangenissen. Volgens de definities van het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind waren deze Palestijnen kinderen toen ze door Israël werden gearresteerd.

Van de 300 namen die Israël heeft voorgesteld voor mogelijke vrijgave, zijn er 233 niet veroordeeld voor enige misdaad; ze worden eenvoudigweg gecategoriseerd als ‘onder arrest’. Politie en aanklagers over de hele wereld maken beschuldigingen die later tijdens een eerlijk proces vals zijn gebleken. Het Israëlische verhaal propageert de fictie dat deze Palestijnen zich midden in een soort eerlijke gerechtelijke procedure bevinden, waarin zij uiteindelijk in een eerlijk en onpartijdig proces zullen worden berecht. Dit is een complete, verifieerbare farce. Palestijnen worden niet vervolgd door civiele rechtbanken; ze worden berecht door militaire rechtbanken. Hun wordt vaak de toegang ontzegd tot advocaten en tot vermeend bewijsmateriaal tegen hen, en worden regelmatig gedurende extreme perioden in isolatie vastgehouden en onderworpen aan andere vormen van misbruik. Israël is het enige ‘ontwikkelde’ land ter wereld dat kinderen routinematig voor militaire rechtbanken berecht, en zijn systeem is herhaaldelijk bekritiseerd en aan de kaak gesteld door grote internationale mensenrechtenorganisaties en -instellingen.

Palestijnen worden niet vervolgd door civiele rechtbanken; ze worden berecht door militaire rechtbanken.

Als, zoals Israël beweert, deze mensen gewelddadige misdaden hebben begaan, vooral tegen burgers, dan moet Israël hen het volledige recht geven op een eerlijk proces, om de vermeende bewijzen tegen hen in te zien, en moeten ze voor civiele rechtbanken worden berecht met dezelfde rechten die Israël krijgt. beklaagden. Dat zou ook betekenen dat Palestijnen die daden van politiek geweld plegen, vooral tegen de strijdkrachten van een gewelddadige bezetting, de context en de wettigheid van de Israëlische bezetting ter sprake kunnen brengen als onderdeel van hun verdediging. Israël vraagt ​​de wereld te geloven dat deze 300 mensen allemaal gevaarlijke terroristen zijn, maar toch heeft het een kangoeroe-militair rechtssysteem voor de Palestijnen opgebouwd dat op magische wijze een veroordelingspercentage van bijna 100 procent oplevert. Dit alles vanuit een land dat zichzelf voortdurend promoot als de enige democratie in het Midden-Oosten.

De Palestijnen op deze lijst komen uit de bezette Westelijke Jordaanoever en hebben hun hele leven onder een apartheidsregime geleefd. De door Israël ontvoerde Palestijnen, waaronder sommigen op de lijst van gevangenen die voor vrijlating zijn voorgesteld, hebben zeker gewelddadige daden gepleegd. Maar doen alsof de context van dit geweld irrelevant is, is even absurd als onrechtvaardig, gezien de erbarmelijke omstandigheden waaronder de Palestijnen al tientallen jaren leven. Vergelijk dit met de wijdverbreide straffeloosheid die ten grondslag ligt aan de acties van gewelddadige Israëlische kolonisten die zich genadeloos op de Palestijnen richten in een poging hen uit hun huizen te verdrijven.

Alle naties moeten worden beoordeeld op basis van de manier waarop zij de minst machtigen behandelen, niet de machtigste of alleen degenen met een bepaalde religie of etniciteit. Dit is de reden waarom veel vooraanstaande advocaten op het gebied van de burgerlijke vrijheden in de VS zich verzetten tegen het gebruik van de gevangenissen en militaire tribunalen in Guantánamo Bay, en zich nog steeds verzetten tegen Amerikaanse wetten en regels die de verdachten een fundamenteel recht op een goede verdediging ontzeggen.