Daniël Ing
De Green New Deal is iets waar ik me in 2018 mee bezig heb gehouden. Destijds was het alsof, als je van klimaat houdt, het stoutmoedigste wat je kunt doen een CO2-belasting steunen, en het leek alsof het politieke verbeeldingskracht ontbrak. Het had niet die inspirerende kwaliteit – iets positiefs om op te schieten.
Mensen bouwden hun platforms rond het verbieden van tassen en papieren rietjes en dingen die mensen moeten opgeven. Wat er op dat moment nodig was, dacht ik, was een visie van: wat kunnen we krijgen? Welke betere wereld bestaat er aan de andere kant van de transitie naar schone energie?
Sunrise Movement, klimaatstakingen van jongeren – het ontplofte net na de verkiezing van Alexandria Ocasio-Cortez. Een stel echt invloedrijke progressieve groepen, waaronder arbeiders, groepen in de frontlinie, inheemse groepen, grote groenen: iedereen dacht: kunnen we onze meningsverschillen opzij zetten en onze macht rond de klimaatagenda consolideren?
Dus vormden we de GNDN. Ik zat destijds bij People’s Action. We waren in staat om soortgelijke coalities in drieëntwintig staten bijeen te brengen en uit te zoeken waar de machtsinstrumenten in het verkiezingsjaar zaten en, zodra president Joe Biden was gekozen, de agenda te bepalen van hoe Build Back Better eruit zou zien.
We hebben een aandeel van een biljoen dollar per jaar in de grond geïnvesteerd in investeringen die gericht zijn op klimaatzorg, werkgelegenheid en gerechtigheid. Als u niet 100 procent van de macht heeft, kunt u uiteraard niet 100 procent van uw eisen inwilligen, maar we hebben ervoor gezorgd dat we ons hebben geconcentreerd op de behoeften van de meest getroffenen. Uiteindelijk resulteerde dit in de goedkeuring van de Inflation Reduction Act.
Dat wetsvoorstel is absoluut niet perfect. Er zit schade in dat wetsvoorstel die onze gemeenschappen zal schaden, dus hebben we ons geconcentreerd op een rechtvaardige implementatie van de wet, het maximaliseren van de goederen, het minimaliseren van de schade, en ook het introduceren van verschillende Green New Deal-wetten en ervoor zorgen dat er publieke steun achter zit.
Helaas zal een groot deel van het werk dat we nu en in de toekomst doen, bestaan uit het opnieuw opbouwen van inspanningen voor klimaatrampen. Het is dus zwaar. Ik denk dat het enige waar we voor moeten blijven oproepen is dat president Biden een klimaatnoodtoestand moet uitroepen. En het beëindigen van fossiele brandstoffen betekent het weigeren van vergunningen en het vervolgens investeren van minstens een biljoen dollar per jaar in de toekomst.
Tot nu toe heeft geen enkele kandidaat die zich kandidaat stelt voor het presidentschap aan een van beide kanten, inclusief de Democraten, campagne gevoerd voor iets anders dan wat ze al hebben gedaan op het gebied van het klimaat, en dat is niet genoeg. Drie tot vier graden opwarming is nog steeds catastrofaal. Ik sprak er altijd over in termen van mijn kinderen: zullen ze schone lucht en schoon water hebben?
Dat klopt niet. Als je morgenochtend wakker wordt, kan je gemeenschap plat liggen. Uw kerk, de school van uw kind, de supermarkt waar u winkelt, kunnen morgen in de as liggen. Dat is de urgentie waarmee we opereren, en alles minder dan het investeren van een biljoen per jaar en het beëindigen van fossiele brandstoffen is een belediging voor alle vrienden, familie en buren die we een paar weken geleden bij deze brand zijn kwijtgeraakt.
Bron: jacobin.com
