Alberta’s provinciale verkiezingscampagne bevat een confrontatie tussen de extreemrechtse populistische politiek van de vertrekkende premier van de United Conservative Party (UCP), Danielle Smith, en de centrumlinkse politiek van de New Democratic Party (NDP) en voormalig premier Rachel Notley. Dit zal de eerste echte test zijn van de electorale levensvatbaarheid van Smith sinds haar voorganger, Jason Kenney, door de UCP werd afgewezen omdat ze onvoldoende rechts was.
Een belangrijke speler in de ondergang van Kenney en de overwinning van Smith op het leiderschap is een organisatie genaamd Take Back Alberta (TBA), die is geregistreerd als een externe adverteerder – in wezen een Canadees politiek actiecomité (PAC). Maar TBA een PAC noemen, doet geen recht aan zijn organisatievermogen en de gevaren die het vormt voor het sociale weefsel. De groep vult gemeentehuizen in de hele provincie en maakt gebruik van de vervreemding die velen voelen na drie jaar van pandemische verwarring en onzekerheid.
De boodschap is simpel: geen pandemische beperkingen meer, geen vaccinmandaten meer, nee tegen online stemmen en ja tegen radicale hervormingen van de gezondheidszorg, en zo de weg vrijmaken voor geprivatiseerde gezondheidszorg in de provincie. Met Smith aan het hoofd, is de groep bezig met het in beslag nemen van de UCP-machines en het zuiveren van alle overblijfselen van Kenney’s invloed.
TBA stuurde honderden afgevaardigden naar de jaarlijkse algemene vergadering van de partij – weken nadat Smith tot leider was gekozen – om een lijst van haar kandidaten te stemmen voor de negen vacatures in de raad van bestuur van de partij. Ze hebben allemaal gewonnen. Met achttien bestuursfuncties, waaronder de premier, heeft TBA een meerderheid in het bestuur, waardoor het een prominente rol kan spelen bij het vormgeven van het partijbeleid.
De groep, die beweert dertigduizend leden te hebben, heeft ook lokale kieskringverenigingen overgenomen in verschillende maneges of districten. Een oude conservatief zei dat de buitensporige aanwezigheid van TBA op de vergadering van haar plaatselijke kiesdistrictvereniging ‘aanvoelde als een staatsgreep’, en merkte op dat er een voelbare vijandigheid in de lucht hing jegens leden van de oude garde zoals zijzelf. In een zeer symbolische ontwikkeling stelt Eric Bouchard, een kandidaat die de posities van TBA lijkt te delen, zich kandidaat voor de UCP in het oude district van Kenney, dat de voormalige premier vorig jaar verliet.
De groep ontstond uit de blokkade van Coutts, waarbij militante anti-vaxxers de grensovergang van Coutts met Montana blokkeerden uit solidariteit met het zogenaamde Freedom Convoy dat eind januari en februari 2022 Ottawa, de hoofdstad van het land, innam. Canadian Mounted Police (RCMP), Canada’s equivalent van de FBI, deed een inval in trailers in de buurt van de blokkade, waar ze een voorraad wapens, munitie en kogelvrije vesten vonden. Een in beslag genomen plaatdrager bevatte twee patches die verband houden met Diagolon, een militiebeweging die probeert een blanke etnostaat te creëren die in een diagonale lijn loopt van het noorden van British Columbia naar Florida.
De inval leidde tot de arrestatie van veertien personen, van wie er vier werden beschuldigd van samenzwering om een RCMP-officier te vermoorden, terwijl anderen werden beschuldigd van kleinere vergrijpen. Een van de gearresteerden was Marco Van Huigenbos, gemeenteraadslid van Fort Macleod, die werd beschuldigd van kattenkwaad. Hij is ook een TBA-organisator.
Online nieuwssite Druk op Voortgang ontdekte een video uit februari 2022 van Danielle Smith – die op dat moment nog een samenzweringstheoreticus was en een bedrijfslobbyist – waarin ze haar hoop uitsprak dat de blokkades van Coutts zouden “winnen” tegen vermeende inbreuk door de federale overheid. Rob Anderson, die de topadviseur van Smith werd, is ook in de video en noemt de blokkade een “mooi ding”.
Tegelijkertijd riep Kenney de blokkades op om naar huis te gaan. Een maand later onthulde een uitgelekte audio-opname dat Kenney verwees naar zijn tegenstanders binnen de partij die zich verzetten tegen het feit dat hij überhaupt COVID-beperkingen invoerde (hoe met tegenzin ook) als “gekke mensen” die “extreme, haatdragende, intolerante, onverdraagzame en gekke opvattingen hadden. .” In de gedachten van degenen die tegen COVID-beperkingen waren, maakte dit hem niet beter dan premier Justin Trudeau, die konvooideelnemers een “kleine marginale minderheid” noemde die “onaanvaardbare opvattingen” heeft.
TBA-oprichter David Parker, een voormalig Kenney-staflid met diepe banden met het Canadese conservatieve establishment waar hij tegen is, werkte ook voor de conservatieve premier Stephen Harper. Parker gebruikte de furore over de blokkade en de reactie van Kenney erop als een rekruteringskans. In een discussie op een podcast die hij cohost, zei Parker dat Kenney’s COVID-beperkingen op religieuze bijeenkomsten de katalysator waren voor de oprichting van TBA:
Mijn credo is heel eenvoudig. Ik heb één regel. Knoei niet met mijn vrienden. En daaronder zit een nog diepere regel. Knoei nooit met mijn familie. En als je pastoors arresteert, rommel je met zowel mijn vrienden als mijn familie. Dus toen is het heel simpel, nu moet ik handelen op een manier die mensen laat zien dat die regel niet zonder gevolgen kan worden overtreden.
Parker’s vendetta tegen Kenney is persoonlijk. Parker heeft Smith daarentegen beschreven als een ‘vriend’ die zijn ‘passies’ deelt. Smith woonde het huwelijk van Parker in maart bij met een blogger voor een extreemrechtse nieuwssite. Met een luisterend oor in de regering, gaat TBA over van het pleiten tegen het COVID-beleid naar het verslaan van wat Parker de “giftige en door ziekte geteisterde ideologie” en de “destructieve socialistische agenda” van de NDP heeft genoemd.
De media-aandacht voor TBA is sindsdien aanzienlijk geweest Calgary zon columnist Rick Bell maakte voor het eerst melding van het organisatievermogen van de groep in een column nadat het de opkomst bij de jaarlijkse algemene vergadering van UCP overspoelde. In de meeste van zijn openbare optredens houdt Parker vol dat hij geen bijbedoeling heeft – hij wil gewoon dat gewone mensen betrokken raken bij de politiek. “Uw democratische systeem is niet kapot. Dat ben je,’ vertelde Parker tijdens een bijeenkomst in de buurt van de op twee na grootste stad van Alberta, Lethbridge. “Democratieën werken niet als burgers niet komen opdagen.” Tijdens een rekruteringsbijeenkomst in Westlock, een klein stadje in het noorden van Alberta, zei Parker dat hij supporters wil laten weten dat “als ze komen opdagen, dingen kunnen veranderen.”
De organisatie-inspanningen van TBA werken op basis van een puntensysteem, waarbij van elk lid wordt verwacht dat hij tien punten verzamelt. Aanhangers krijgen één punt als ze iemand tussen de achttien en tweeëntwintig, of iemand die niets om politiek geeft, overtuigen om te stemmen, en twee punten als ze iemand overtuigen om hun stem van de NDP naar de UCP te veranderen. De doelstellingen voor fondsenwerving zijn eveneens ambitieus. TBA wil dat tienduizend leden $ 4 per maand betalen en dat negenennegentig bedrijven $ 500 per maand betalen, wat de groep meer dan $ 1 miljoen per jaar zou opleveren.
Hoewel TBA zich presenteert als een puur grassroots-fenomeen, is de groep niet bepaald een anarchistisch collectief. De operaties staan onder toezicht van een kleine voorhoede van regionale organisatoren, of kapiteins, gerekruteerd door Parker, van wie velen hem als een profetische figuur beschouwen. TBA Edmonton-kapitein Vince Byfield – de zoon van Ted Byfield, uitgever van de invloedrijke neoconservatieve Alberta-rapport magazine – beschreef zijn eerste ontmoeting met Parker als ‘een teken van God’. De kapitein van Calgary, Roy Beyer, heeft de verkiezingen in Alberta beschreven als “ground zero” in spirituele oorlogsvoering tegen de “globalisten”.
Door alle theocratisch getinte retoriek heen, is het gemakkelijk om te vergeten dat TBA mensen die zich door het politieke systeem buitengesloten voelen, een gevoel van collectief doel geeft. Zoals verslaggever Carrie Tait schreef in de Globe en Posthet nationale document van Canada:
TBA is complexer dan een klaslokaal dat leerlingen voorbereidt om in besturen te zitten of op leiders te stemmen. Het is een gemeenschap voor mensen die zich buitengesloten voelen door de politieke klasse vanwege hun christelijke overtuigingen en sociaal-conservatieve neigingen. Het is gemodelleerd naar marketingprogramma’s op meerdere niveaus, die een enorm bereik kunnen hebben en, op hun meest succesvolle manier, gedijen zonder veel inspanning van de top.
Dit idee van een groep buitenstaanders die op zoek zijn naar een gevoel van verbondenheid is de sleutel tot het begrijpen van de aantrekkingskracht van TBA, en het is inderdaad iets dat iedereen zou moeten aanspreken die de plunderingen en moeilijkheden van het dagelijks leven in het late kapitalisme doormaakt.
Afgezien van de schadelijke opvattingen van Parker, zijn er enkele lessen voor links die volledig zijn genegeerd door de NDP, die de benadering van de Amerikaanse president Joe Biden volgt door zichzelf te presenteren als een vaste hand in tegenstelling tot het radicalisme van Smith en TBA. Terwijl TBA Smith steunt, overweegt Parker de mogelijkheid om zich tegen haar te keren in het geval ze de agenda van de groep overtreedt. TBA’s overname van het bestuur van de partij was een manier om die uitkomst te vermijden, en de verhuizing houdt Smith verantwoordelijk, zodat ze haar steun niet als vanzelfsprekend beschouwt. Links zou kunnen profiteren door een pagina uit dit resolute en toegewijde draaiboek te halen.
Parker en TBA begrijpen dat politiek niet alleen gaat over het kiezen van het minste kwaad. Het gaat erom mensen te mobiliseren om betrokken te raken bij de kwesties waar ze om geven en hen te helpen de hefbomen van de macht te grijpen. Als Smith de verkiezingen op 29 mei wint, zal ze de organisatorische bekwaamheid van haar TBA-leger te danken hebben.
Bron: jacobin.com
