AP/Jaap Arriens
Eerder deze week, Meta besloot de grootste van alle Gordiaanse knopen voor zichzelf te creëren toen Adam Mosseri, directeur van Instagram en Threads, aankondigde dat het bedrijf niet wil dat Threads “proactief politieke inhoud versterkt van accounts die je niet volgt” – in feite , waarin wordt aangekondigd dat het bedrijf hoopt de manier te beperken waarop ‘politieke’ inhoud wordt verspreid en gedeeld.
Gezien de grenzeloze en slecht gedefinieerde aard van de politiek lijkt zijn plan vrijwel onmogelijk uit te voeren. Mosseri zei niet dat het plan bedoeld was om ‘inhoud met betrekking tot electorale politiek’ af te zwakken, of zelfs maar iets vaags als ‘het volume zachter zetten over giftige politiek’. Hij verwees alleen naar het aan banden leggen van de uitgebreide maar vage categorie van ‘politieke inhoud’.
Miljardair Mark Cuban deed dat as Mosseri op threads wat Meta bedoelt als het ‘politieke inhoud’ zegt. Maar Mosseri antwoordde nooit. Toen Oliver Darcy van CNN druk uitoefende op het bedrijf, zei hij schriftelijk antwoord ontvangen: “Op basis van onderzoek is onze definitie van politieke inhoud inhoud die waarschijnlijk gaat over onderwerpen die verband houden met regering of verkiezingen; bijvoorbeeld berichten over wetten, verkiezingen of sociale onderwerpen”, met de kanttekening dat “mondiale kwesties complex en dynamisch zijn, wat betekent dat deze definitie zal evolueren.”
In feite vroeg Mosseri gebruikers van Threads om zich bij domme berichten te houden – niets dat feitelijk gemodereerd hoefde te worden. Het deed me denken aan het edict van de oude Deadspin om ‘bij sport te blijven’. Jim Spanfeller, de CEO van het nieuwe moederbedrijf van de blog, eiste dat van het personeel en zei dat ze niet over politiek moesten schrijven. Afgezien van slechte zaken, had het al snel geen enkele zin. Natuurlijk kun je een verhaal over Tiger Woods schrijven zonder te contextualiseren wat het betekent voor een zwarte man om de witste sport te domineren, maar het zou stom zijn. En de enige manier om de politiek te vermijden door te schrijven over het schandaal dat volgde toen de toenmalige algemeen directeur van Houston Rockets, Daryl Morey, tweette ter ondersteuning van de protesten in Hong Kong, zou zijn door er helemaal niet over te schrijven.
De cynische lezing is dat het punt is dat politiek slecht gedefinieerd is. Alles wat voor hen vervelend is om mee om te gaan, dat zelfs maar vaag als ‘politiek’ kan worden omschreven, kan worden ingeperkt door de algoritmische impuls ervan te beperken.
Maar we weten allemaal hoe snel dat paradigma zal vallen. Er is zoveel gezegd dat het bijna banaal is om het op te merken, maar het is eigenlijk niet mogelijk om je helemaal uit de politiek terug te trekken.
Wat een technologieplatform zegt is bijvoorbeeld: politiek. Heeft Mosseri ervoor gezorgd dat hij zijn eigen post niet “proactief versterkte”? En voor velen ter rechterzijde komt het bestaan van queer mensen die kinderen lesgeven neer op: politiek. Iets eenvoudigs als het bestaan van een persoon die dakloos, arm, vrouw, transgender, queer, zwart, Aziaat of arbeidersklasse is, kan ‘politieke inhoud’ worden genoemd.
De nog cynischere lezing is dat Meta, metaforisch gesproken, preventief een digitale Oedipus probeert te doden door te voorkomen dat Threads, de app die het voortbracht, ertegen wordt bewapend. Als we de politiek hier gewoon buiten kunnen houden, zullen we die niet allemaal hebben politiek om mee om te gaan – zoals de CEO van ons bedrijf die vernederd wordt door een rechtse congreslid.
Bron: www.motherjones.com
