Afgelopen vrijdagmiddag was in een straat in Brooklyn een groep mensen aan het protesteren. Het was meer dan 80 graden buiten en de zon scheen op de groep terwijl we langzaam rondcirkelden voor een poort die toegang geeft tot Broadway Stages, een Greenpoint-soundstage waar de televisieshow FBI: Meest gezocht in productie was.
Aan de poort was een stuk papier bevestigd met de tekst: “Je steekt een piketlijn over (cool!)” De site is een van de terugkerende piketlocaties geworden voor de Writers Guild of America (WGA) East, die nu zijn derde week van een landelijke staking. De 11.500 leden van het gilde en zijn tegenhanger aan de westkust stopten met werken nadat de onderhandelingen met de Alliance of Motion Picture and Television Producers (AMPTP) op 1 mei waren mislukt, waarbij de studio’s verschillende belangrijke voorstellen van de schrijvers afwezen zonder tegenvoorstellen te doen.
op 5 mei drie WGA-leden stop de productie van de tv-serie Kwaadaardig, die toen werd opgenomen in Broadway Stages. De schrijvers bleven tot 01.30 uur en handhaafden een piketlijn die leden van de International Alliance of Theatrical and Stage Employees (IATSE) weigerden over te steken. Starlee Kine, die heeft geschreven voor Zoek feestje En Davewas een van die picketers.
“Van wat ik heb begrepen, was het een van de laatste dagen dat ze aan het fotograferen waren voor het seizoen, en daarom probeerden ze het voor elkaar te krijgen”, legt Kine uit. “Maar niets van dit alles is tegen individuele shows. Het gaat om de studio’s.”
Kine merkt op dat ze het slachtoffer was van hetzelfde aandeelhouder-eerste model dat studio’s gebruiken om de arbeidsomstandigheden te ondermijnen in de baan die ze werkte voordat ze de televisie-industrie betrad: podcasting. Het maakte niet uit of Mysterie Showdie ze organiseerde, was een succes, zegt ze, omdat leidinggevenden shows zoals die van haar zagen als slechts een onderdeel van een uitgebreid portfolio.
Kine was vrijdag terug op het piket van Broadway Stages, maar de scène was niet zo zegevierend. Terwijl sommige van de IATSE-leden van het Dick Wolf-project weigerden de piketlijn te overschrijden, deden anderen dat wel, en de productie ging door.
De problemen die schrijvers ertoe brachten te staken, zijn nu uitgebreid besproken. Maar naarmate de staking vorderde, is er een die in het bijzonder de aandacht heeft getrokken, de kwestie van kunstmatige intelligentie (AI). De WGA wil het gebruik van de technologie reguleren en stelt voor dat AI “geen literair materiaal kan schrijven of herschrijven” of “gebruikt kan worden als bronmateriaal”. De AMPTP is het daar niet mee eens.
Terwijl ik in de piketlijn marcheerde, dacht ik aan een reclamebord dat ik de vorige dag in Lower Manhattan had gezien. Het was voor een product met de naam Writer, geadverteerd als “enterprise AI”, dat te vinden is op writer.com. “AI waar je mensen dol op zullen zijn”, beloofde het billboard.
“Het is een hulpmiddel zoals al het andere”, vertelde Devin Delliquanti me toen ik over de technologie begon. Delliquanti, die schrijft voor De dagelijkse show, merkte op dat hoewel velen AI bespreken, het niet AI is die de banen van mensen vervangt; het zijn leidinggevenden die ervoor kiezen om de banen van mensen te vervangen door AI die dat doen.
Hij haalde een screenshot op zijn telefoon. Op de eerste dag van de staking had hij ChatGPT gevraagd: “Verdienen WGA-schrijvers een eerlijke deal?” De AI-tool antwoordde als volgt:
Ja, WGA-schrijvers verdienen een eerlijke deal. Schrijvers vormen een essentieel onderdeel van de entertainmentindustrie en zijn verantwoordelijk voor het creëren van de verhalen en personages waar het publiek dol op is. Ze verdienen een eerlijke vergoeding voor hun werk, inclusief het ontvangen van de juiste kredieten, residuen en zorgtoeslagen.
De Writers Guild of America is een vakbond die schrijvers vertegenwoordigt in de entertainmentindustrie, waaronder televisie, film en nieuwe media. . . . Enkele van de kwesties waarvoor WGA namens haar leden heeft gestreden, zijn onder meer een eerlijke vergoeding voor streaming-inhoud, bescherming van de creatieve rechten van schrijvers en eerlijke beloning en arbeidsomstandigheden voor schrijvers van reality-tv-shows. Uiteindelijk komt een eerlijke deal voor WGA-schrijvers niet alleen de schrijvers zelf ten goede, maar ook de hele industrie door creativiteit, innovatie en verhalen van hoge kwaliteit te bevorderen.
“Wat dat mij vertelt, is dat alles wat AI doet, is kopiëren wat schrijvers zeggen”, zei Delliquanti. “Dus we proberen nu bescherming te krijgen voordat het te laat is.”
Het tijdperk van intellectueel eigendom (IP) in entertainment — denk aan de oneindige stroom Marvel Cinematic Universe-films, De Super Mario Bros.-filmof Teenage Mutant Ninja Turtles – houdt verband met de trends waartegen schrijvers zich verzetten, niet alleen AI, maar meer algemene arbeidskostenbesparingen (zonder natuurlijk de beloning van CEO’s te verminderen). De industrie wordt gerund door mensen wiens expertise ligt in het verlagen van de arbeidskosten, niet alleen door vakbondswerkers onder druk te zetten, maar ook door werk met visuele effecten te delokaliseren. Ze hebben geen ervaring met het daadwerkelijk maken van films en televisie. Het is dan ook geen wonder dat zoveel van het entertainment dat ze produceren flauw is.
Filmcriticus AS Hamrah maakte een soortgelijk argument in een stuk over de staking. “In het IP-tijdperk is het schrijven al gebeurd”, schrijft Hamrah. “Het intellectueel eigendom bestaat al. En het wordt sterk beschermd door de auteursrechtwetgeving en door contracten die sequel-rechten, remake-rechten en elk ander soort bijkomend recht veiligstellen.
“Zelfs met die IP’s kunnen schrijvers vernieuwende verhalen vertellen. Maar je hebt schrijvers uit de hele branche nodig om de niet-tentpole-dingen te vertellen, ‘vertelde Delliquanti me. (In de branche is een ‘tentpole’ een film met een groot budget waarvan kan worden verwacht dat deze voldoende inkomsten genereert om risicovollere projecten goed te maken). En misschien is televisie anders dan films: veel mensen spreken immers over de gouden eeuw van de televisie als het opnemen van recente hits als De Witte Lotus.
Maar wat er op het spel staat bij de WGA-staking overlapt met wat nodig zou zijn om meer risico’s te nemen bij kleine tot middelgrote projecten: het absolute aantal werkende schrijvers, met inkomens die de stabiliteit bieden die nodig is voor dergelijke ondernemingen.
“Je hebt een basis van schrijvers uit de middenklasse nodig die in staat zijn om in de branche te blijven om dat te doen”, zegt Delliquanti. “Je moet die basis van schrijvers behouden met zaken als residuen, en door die basis te behouden, voorkom je dat de industrie alleen gigantische tentpole-films wordt, geschreven door twee of drie mensen die succesvol zijn terwijl de rest van de schrijvers het moeilijk heeft.”
Een ander terugkerend gespreksonderwerp op de piketlijn is het snel naderende aflopen van contracten voor andere Hollywood-werknemers: de leden van de Directors Guild of America (DGA) en Screen Actors Guild-American Federation of Television and Radio Artists (SAG-AFTRA) . De contracten van beide vakbonden met de AMPTP lopen op 30 juni af en de onderhandelingen over de eerste zijn begonnen (de laatste begint op 7 juni met de studio’s te onderhandelen).
“De onderhandelingen van dit jaar gaan over meer dan het bereiken van een eerlijke overeenkomst voor de komende drie jaar – ze gaan over het bepalen van de koers voor de toekomst van onze industrie”, zei DGA-president Lesli Linka Glatter in een verklaring aan de Hollywood-verslaggever voordat de onderhandelingen begonnen. Ze schetste de prioriteiten van de vakbond, waaronder kwesties rond streamingdistributie, residuen, vergoedingen voor de kosten van levensonderhoud, de pensioen- en gezondheidsplannen van de vakbond, training, diversiteit en inclusie, en de lengte van werkdagen.
Hoewel die prioriteiten overlappen met de prioriteiten die de schrijvers ertoe brachten te staken, heerst er in de gelederen van de WGA ongerustheid over de onderhandelingen van de directeuren. De DGA sloot een deal met de studio’s tijdens de laatste schrijversstaking, waardoor de wrijving tussen de twee vakbonden toenam, die tot op de dag van vandaag voortduurt. (De DGA heeft niet meer gestaakt sinds 1987, en zelfs toen duurde de staking minder dan een dag.) De organisatie van directeuren gaf een week voordat de staking begon een verklaring af ter ondersteuning van de WGA, maar tot nu toe is het enige nieuws van de onderhandelingstafel is een verklaring vrijgegeven op 10 mei, de eerste dag van de onderhandelingen, waarin beide partijen verklaren dat ze hebben ingestemd met een media-black-out voor de duur van de onderhandelingen.
Wat betreft SAG-AFTRA, hun leden zijn een betrouwbare aanwezigheid geweest op WGA-piketlijnen, met SAG-AFTRA-stafleden die borden aan hun leden uitdeelden. Voor de acteurs is AI een prangend probleem, net als reststoffen en hogere lonen.
Maar een deel van de achterban van de vakbond was van streek door een citaat van SAG-AFTRA-voorzitter Fran Drescher, gemaakt terwijl ze op een WGA-picketline zat bij Paramount Pictures in Los Angeles. Gevraagd door Deadline over de komende onderhandelingen van haar vakbond, Drescher gezegd, “Ik denk niet dat wat erg belangrijk is voor schrijvers . . . is het soort dingen waar we naar op zoek zijn.
Als reactie hierop zijn sommige SAG-leden begonnen collega-acteurs aan te sporen om aan te dringen op een stemming om de staking te autoriseren om de studio’s te laten zien dat ook zij klaar zijn om te stoppen met werken als dat is wat nodig is om een sterk contract binnen te halen.
“Het probleem van reststromen voor streaming waarmee schrijvers worden geconfronteerd, is ook een probleem voor acteurs”, zegt Ellen Adair, die aan shows heeft gewerkt, waaronder Vaderland, De zondaarEn Miljarden. Adair zei dat een acteurspecifiek probleem de stap was om acteurs audities op tape te laten doen in plaats van fysiek naar een auditie te gaan, een verandering in het pandemietijdperk die producenten geld bespaart door de kosten van auditie te verschuiven naar acteurs.
“Self-taping is geweldig geweest voor sommige acteurs, maar het was niet geweldig voor mij”, zegt Adair. “Ik mis echt de kans om in contact te komen met casting-regisseurs in de kamer, ik mis de kans om wat informatie te krijgen over het ding waarvoor ik auditie doe, en het geeft de kosten door aan de acteur.”
Dat verlangen naar gemeenschap was een van de redenen waarom ze vrijdag op de piketlijn in Greenpoint stond. “Ik voel me sterk over veel van de dingen waar de schrijvers over klagen, van ervoor zorgen dat ze een minimum aantal schrijvers in een schrijverskamer hebben tot het reguleren van AI. Maar het is ook gewoon fijn om hier te zijn met mensen die ik bewonder”, zei Adair. Ons gesprek werd afgebroken toen een vriend van haar, een WGA-lid, op de piketlijn arriveerde. De picketers waren een beetje stil geworden, dus we stopten met praten en gingen weer zingen.
Bron: jacobin.com
