Dit verhaal is oorspronkelijk gepubliceerd door Maalkoren en wordt hier weergegeven als onderdeel van de Klimaatbureau samenwerking.
In het begin, Er zijn parkeerplaatsen aangelegd om de chaos op de weg te beteugelen. Maar de klimaatverandering heeft die dynamiek op zijn kop gezet.
Sinds de jaren twintig heeft een weinig bekend beleid, genaamd parkeerminima, een groot facet van het Amerikaanse leven bepaald. In de grote steden betekende dit dat elk type gebouw – appartementen, banken of winkelcentra – een bepaald aantal parkeerplaatsen moest reserveren voor iedereen die er op bezoek zou komen.
Maar transport is verantwoordelijk voor bijna een derde van de CO2-uitstoot in de VS en auto’s vertegenwoordigen een aanzienlijk deel van die uitstoot. Terwijl het land probeert de CO2-uitstoot agressief terug te dringen, zal het verminderen van de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen ook betekenen dat we opnieuw moeten nadenken over hoe transport en de openbare ruimte eruit zien, vooral in steden.
Eerder deze maand werd de stad Austin, Texas, de nieuwste gemeenschap die het parkeerminimum afschafte en is nu de grootste stad in de VS die dit doet. “Als we willen dat de helft van alle ritten in iets anders dan een auto plaatsvindt, dan kunnen we als stad mijns inziens niet verplichten dat iedere woning of bedrijf voor iedere bewoner of klant minimaal één parkeerplaats heeft.” zei Zohaib Qadri, het gemeenteraadslid van Austin dat de maatregel introduceerde.
Het verminderen van de afhankelijkheid van auto’s was een enorme impuls voor het initiatief in Austin, zei Qadri, die hoopt dat de maatregel ook zal leiden tot een duurzamere stad.
“Klimaatverandering is hier”, zei Qadri. “En we gaan het alleen maar erger maken door vast te houden aan deze zeer klimaatonvriendelijke en niet-duurzame transportgewoonten van de 20e eeuw.”
De afschaffing van deze ogenschijnlijk onschuldige wet zou de weg kunnen vrijmaken voor steden om dichtere woningen te bouwen, de mogelijkheden voor openbaar vervoer te vergroten en hun CO2-uitstoot te verminderen, aldus Donald Shoup, een ingenieur en hoogleraar stadsplanning aan de UCLA.
“Het zijn niet alleen de huizencrisis en de klimaatverandering, het zijn verkeersopstoppingen, het is lokale luchtvervuiling, het is de hoge prijs van alles, behalve parkeren”, zegt Shoup.
Klimaatverandering en luchtvervuiling zijn bijzonder kostbare gevolgen, die de VS naar schatting elk jaar miljarden dollars kosten. Parkeerplekken kunnen intussen tienduizenden dollars kosten om te bouwen, waarbij volgens één schatting dat bedrag bijna $30.000 per plek bedraagt.
“Zelfs als de klimaatverandering geen probleem zou zijn, is het afschaffen van de parkeereisen een goed idee. Maar niet alleen is het lokaal een goed idee, het zal ook de hele planeet helpen”, zei hij.
Het momentum neemt toe nu steden als Anchorage, Richmond en Raleigh, en staten als Californië, de afgelopen jaren allemaal hun parkeerminima hebben afgeschaft.
Verharde parkeerterreinen nemen niet alleen waardevolle ruimte in beslag, maar dragen ook bij aan het stedelijke hitte-eilandeffect, waarbij steden vaak hogere temperaturen ervaren dan hun landelijke tegenhangers. Het asfalt en beton dat wordt gebruikt om parkeerterreinen aan te leggen, absorbeert en geeft warmte vaak sneller weer af dan de natuurlijke omgeving. Dit gebeurde te midden van een recordbrekend hete zomer, wat betekent dat parkeerterreinen niet alleen bijdragen aan het grotere probleem van de klimaatverandering, maar ook de uitkomst op de korte termijn verergeren.
Een belangrijk voorbehoud is dat het ongedaan maken van de parkeerminima niet betekent dat al het parkeren van de ene op de andere dag zal verdwijnen, maar eerder dat eventuele parkeerplaatsen buiten de straat aan geen enkele minimumnorm hoeven te voldoen. Deze normen waren niet alleen achterhaald, maar verhinderden vaak een zinvolle discussie over hoe de woningdichtheid te vergroten – een dringende behoefte voor de meeste delen van de VS, volgens Tony Jordan, president van het Parking Reform Network.
“Stel je voor dat alle parkeerplaatsen nog steeds gebouwd waren, maar dat we de afgelopen vijftig jaar in elk gebouw in elke stad nog eens tien appartementen hadden gehad”, zegt Jordan. “We zouden een overvloed aan woningen hebben, dat zijn veel appartementen die net gebouwd zouden zijn en die we feitelijk hebben voorkomen.”
Elke keer dat parkeren voorrang kreeg boven ander landgebruik, was dat een bewuste keuze, ook al was dit volgens Jordan het resultaat van het vertrouwen op tientallen jaren oud beleid om actieve besluitvorming over de openbare ruimte te vermijden. “De steden moeten gewoon een actieve rol spelen in het beheer van wat ze bezitten: de straat en de stoeprand.”
De belangrijkste effecten van het ongedaan maken van de parkeerminima zullen waarschijnlijk niet meteen zichtbaar zijn; het zal tijd kosten voordat steden hun woningvoorraad hebben opgebouwd, of om de investeringen in koolstofarme vervoersmogelijkheden te vergroten, maar het intrekken van de parkeerminima is een belangrijke stap in de opbouw van meer klimaatvriendelijke steden.
“Austin is dezelfde stad als twee weken geleden”, zei Jordan. “Het zal een hele tijd duren voordat die stad echt de vruchten zal plukken van de hervormingen van het parkeermandaat. En zo neemt het alleen maar een wegversperring en een barrière voor andere hervormingen weg.”
Dit verhaal werd ondersteund door de Rapportageproject over economische tegenslagen.
Bron: www.motherjones.com