De Wereldgezondheidsorganisatie heeft op 5 mei verklaard dat de noodsituatie voor de volksgezondheid van de COVID-19-pandemie voorbij is. Directeur-generaal van de WHO, Tedros Adhanom Ghebreyesus, verklaarde dat de neerwaartse trend van de pandemie “de meeste landen in staat heeft gesteld om weer tot leven te komen zoals we dat kenden vóór COVID-19”.
Dit was een gedeeltelijke feitelijke verklaring. Overheden over de hele wereld waren de WHO ver vooruit, omdat ze al de meeste gezondheidsmaatregelen hadden geschrapt die nodig waren om de ziekte op afstand te houden. Ze hadden de mantra van “Leer leven met het virus” al vervangen door “Welk virus?”
Wat uit de WHO-verklaring werd weggelaten, was de ongemakkelijke waarheid dat mensen over de hele wereld nog steeds sterven en lijden onder langdurige slopende gezondheidseffecten van het virus. COVID-19 blijft een belangrijke doodsoorzaak in de meeste landen (het is nummer drie in Australië). Worldometer, een van de vele online bronnen die worden beheerd door wetenschappers die proberen de beschikbare gegevens openbaar te maken, schat het dodental van de pandemie tot dusver op bijna 7 miljoen.
Maar als je de WHO-cijfers voor COVID-sterfgevallen opzoekt, vind je in totaal slechts 1.345 wereldwijd voor de week tot 14 juni. Wat opvalt aan de gegevens terwijl je naar beneden scrolt, is dat de meeste landen nul doden registreerden. Na Afghanistan (twee doden) is Australië het volgende land, met 240 doden, dat iets registreert. Bolivia registreert er twee, Brazilië 384, China één, de Verenigde Staten nul.
In totaal zijn de landen die de WHO classificeert als “hoge inkomens” en “hogere middeninkomens” verantwoordelijk voor 1.301 van de geregistreerde sterfgevallen. Dit is niet omdat COVID-19 meer mensen in hen doodt, maar omdat deze landen waarschijnlijk nog een overblijfsel van de administratie hebben. Het totale aantal sterfgevallen, al dan niet geregistreerd, is onevenredig hoog in armere landen.
Zelfs in de rijkste landen (getuige de nul doden in de VS) weerspiegelen de gegevens de realiteit niet. In de afgelopen twaalf maanden is de ziekte door Amerikaanse overheidsinstanties geregistreerd als de oorzaak van ongeveer 125.000 doden. Dat is een sterftecijfer dat twee tot tien keer hoger ligt dan het aantal Amerikaanse sterfgevallen door griep.
De Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention erkenden dat verminderde beschikbaarheid van gegevens (Amerikaanse ziekenhuizen hoeven bijvoorbeeld niet langer te rapporteren wanneer gevallen van COVID worden opgelopen door patiënten in hun faciliteiten) betekent dat het niet langer op betrouwbare wijze de overdrachtssnelheden binnen de gemeenschap kan berekenen.
Zoals Matt Mazewski, een fellow bij de denktank Data for Progress, schreef onlangs in Gemenebest tijdschrift: “Donald Trump kreeg terecht terugslag van vele kanten omdat hij in 2020 mijmerde dat ‘als we stoppen met testen, we minder gevallen zouden hebben’, maar zijn opvolger heeft zijn visie dichter dan ooit bij de realiteit gebracht. Als het op Covid aankomt, is er nu een solide tweeledige consensus dat onwetendheid gelukzaligheid is”.
En voor de kapitalistische klasse en haar spreekbuizen in de regering en de media is dat zo. COVID-ontkenning dient de belangen van de heersende klasse goed.
De maatregelen die de overdracht en de sociale last van de ziekte drastisch zouden verminderen, zijn al bekend. Epidemiologen en andere wetenschappers hebben een reeks gezondheidsmaatregelen ontwikkeld die moeten worden uitgevoerd, van ventilatie en luchtzuivering in alle openbare binnenruimten tot vaccinatie, testen, contactopsporing, ondersteunde isolatie, monitoring van afvalwater, het gebruik van hoogwaardige maskers, financiering voor kuren en onderzoek naar ‘lange COVID’.
Maar terwijl elk van deze voldoet aan de eisen van menselijke behoeften, voldoet geen van hen aan de eisen voor zakelijke winst. In plaats daarvan zullen in de VS vaccins, antivirale behandelingen en hoogwaardige PCR-tests niet langer door de overheid worden betaald en gratis aan iedereen worden verstrekt. In plaats daarvan zijn bedrijven als Pfizer en Moderna van plan de prijzen van hun vaccins ver boven de kostprijs op te krikken. Ashish Jha, de Covid-coördinator van het Witte Huis, sprak hier enthousiast over tijdens een evenement dat werd gesponsord door de US Chamber of Commerce Foundation en zei tegen de aanwezigen: “Ik hoop dat je in 2023 de commercialisering van bijna al deze producten zult zien”.
Maar onwetendheid is geen geluk voor de arbeidersklasse en armen van de wereld, die onevenredig veel meer kans hebben om te sterven en minder goed in staat zijn om te gaan met de effecten van langdurige COVID en andere effecten van het virus. Infectie kan het risico op het ontwikkelen van andere chronische gezondheidsproblemen verhogen, waaronder hart- en vaatziekten, auto-immuunziekten of neurologische aandoeningen. Volgens de WHO “suggereert het huidige bewijs dat ongeveer 10-20 procent van de mensen verschillende effecten op de middellange en lange termijn ervaart”.
Dit alles logenstraft elk idee dat het kapitalisme zich bekommert om de levens van degenen van wier arbeid het afhankelijk is. Evenmin mag de hypocrisie rond COVID een verrassing zijn. Het is nauwelijks uniek. Het systeem beloont bazen voor uitbuiting, verhuurders voor het uitzetten van mensen, wapenbedrijven voor het doden van mensen, fossiele brandstof- en mijnbouwbedrijven voor het vernietigen van de planeet, en nog veel meer.
Waar de kapitalisten echt om geven, werd beknopt onthuld in een PwC-rapport uit 2023 met de titel “Changing places: how hybrid working is reventing the Australian CBD”, dat in zijn conclusie klaagt: “We kunnen terugkijken op het COVID-19-tijdperk als een tijdperk dat impact gehad op de eigenaren van CBD-eigendommen”.
Zoals altijd zijn de prioriteiten van het kapitalisme niet het menselijk leven. Vorige maand gebruikte de heersende klasse in de VS de gefabriceerde crisis van een zelfopgelegd schuldenplafond om de sociale uitgaven met 136 miljard dollar te verlagen. Met steun van zowel Democraten als Republikeinen voegde het Congres ook werkvereisten toe aan het krijgen van voedselbonnen, hervatte het de terugbetaling van studieleningen, keurde het een nieuwe aardgaspijplijn goed, bevroor het de gezondheidsuitgaven en vorderde het $ 27 miljard aan COVID-uitgaven terug. Het keurde ook belastingverlagingen voor de rijken en bijna een biljoen dollar voor het leger goed.
De boodschap kan niet duidelijker zijn. Vanuit kapitalistisch oogpunt is COVID-19 te duur om te beheren op een manier die prioriteit geeft aan het leven en de gezondheid van mensen.
Bron: redflag.org.au
