De oorlog in Gaza is gekomen voor de klimaatbeweging – Mother Jones

Dit verhaal is oorspronkelijk gepubliceerd door de Voogd en wordt hier weergegeven als onderdeel van de Klimaatbureau samenwerking.

Toen Greta Thunberg in oktober een foto van zichzelf met een bordje ‘stand with Gaza’ op Instagram plaatste, kwam de reactie in Israël en Duitsland hard en snel.

Een woordvoerder van het Israëlische leger zei aanvankelijk tegen Politico dat “wie zich in de toekomst op welke manier dan ook met Greta identificeert, naar mijn mening een aanhanger van terreur is”, hoewel hij zijn opmerkingen later introk. Het officiële X-account van Israël zei: “Hamas gebruikt geen duurzame materialen voor hun raketten” en vertelde Thunberg om op te komen voor zijn slachtoffers. Het Israëlische ministerie van Onderwijs zei dat het elke verwijzing naar de Zweedse klimaatactivist uit zijn curriculum zou schrappen.

In Duitsland eisten politici en experts uit het hele politieke spectrum dat de nationale tak van Fridays for Future, de studentenprotestbeweging die Thunberg in 2018 oprichtte, afstand zou nemen van haar standpunten. De groep bracht een verklaring uit waarin zij haar steun voor het bestaansrecht van Israël onderstreepte en nam in de weken die volgden expliciet afstand van berichten op sociale media van de internationale groep. Het toonaangevende nieuwsmagazine van Duitsland De spiegel publiceerde een lang artikel met persoonlijke commentaren op het karakter en uiterlijk van Thunberg als kind onder de kop: “Heeft Greta Thunberg de klimaatbeweging verraden?”

Het geweld in Israël en Gaza sinds 7 oktober is een onverwacht brandpunt geworden voor klimaatactivisten in rijke landen. Terwijl de wereldleiders bijeenkomen voor de Cop28-top in Dubai, is de losse verzameling bewegingen, waarvan er vele hun steun hebben opgebouwd rond inclusiviteit en mondiale rechtvaardigheid, verdeeld over de vraag of en hoe ze een standpunt moeten innemen over het conflict.

De ingenomen standpunten hebben geleid tot verdeeldheid binnen en tussen groepen. “De nationale debatten gaan minder over het conflict zelf”, zegt Stefan Aykut, directeur van het Center for Sustainable Society Research aan de Universiteit van Hamburg. “In plaats daarvan worden ze onmiddellijk gevangen door het dominante culturele prisma binnen elke samenleving.”

De erfenis van de Holocaust die door de nazi’s is uitgevoerd, staat centraal in de naoorlogse identiteit van Duitsland, en is de afgelopen jaren gebruikt om te beargumenteren dat de veiligheid van Israël fundamenteel verbonden is met de huidige Duitse staat.

Milieugroeperingen in Duitsland hebben tijdens het huidige conflict hun solidariteit met Israël betuigd, evenals sympathie voor het lijden van de Palestijnen, terwijl activisten in Groot-Brittannië en de VS Israël met sterkere bewoordingen hebben bekritiseerd door de bombardementen op Gaza te omschrijven als een ‘genocide’, die Israël afwijst. – en spoorden hun regeringen aan om op te roepen tot een permanent staakt-het-vuren.

Voor milieugroeperingen die ver van de gevechten verwijderd zijn, is de druk om een ​​standpunt in te nemen zelfs nog sterker geworden nu het racisme tegen joden en moslims in de VS en Europa enorm is toegenomen. Het heeft ook de inzet verhoogd van het slaan van de verkeerde toon.

Een deel van de reactie die door de post van Thunberg werd gegenereerd, kwam van een blauw octopus-speeltje dat zichtbaar was in de hoek van de foto. Het speelgoed is een embleem van neurodiversiteit, populair bij mensen met autisme als een manier om gevoelens te uiten, en lijkt ook op een symbool dat wordt gebruikt in racistische propaganda om ten onrechte te beweren dat Joden de wereld beheersen. Thunberg, die een vorm van autisme heeft, zei dat ze niet op de hoogte was van het verband en verving de foto door een foto waarop het speelgoed was weggelaten.

Thunberg kreeg ook kritiek vanwege haar onvermogen om Hamas te veroordelen of haar slachtoffers te steunen in dezelfde functie waarin zij zich uitsprak tegen Israël.

Sharona Shnayder, een Nigeriaans-Israëlische klimaatactiviste die vrienden verloor bij de terreuraanslag van Hamas op een muziekfestival nabij de Israëlische grens met Gaza, zei: “Ze nam niet eens de moeite om het te zeggen totdat mensen haar riepen. Het deed pijn op een niveau dat je volgens mij niet kunt beschrijven.”

Shnayder, die de afvalophaalbeweging Tuesdays for Trash oprichtte en zelf werd geïnspireerd door Thunberg, zei dat het gebrek aan medeleven met Israëlische slachtoffers van de oorlog in het mondiale discours lokale activisten heeft vervreemd. “Ik praat veel over afval. Ik heb het over afvalbeheer. Op dat moment voelde ik echt: ‘Wauw, misschien heb ik geen waarde in deze wereld.’”

Volgens de Israëlische regering hebben Hamas-militanten op 7 oktober in Israël 1.200 mensen gedood en ruim 200 gijzelaars genomen. Sindsdien heeft Israël volgens gezondheidsfunctionarissen in Gaza meer dan 15.000 Palestijnen gedood en meer dan 2 miljoen inwoners van Gaza uitgehongerd aan voedsel, water, brandstof en medische zorg.

Terwijl Fridays for Future niet reageerde op een verzoek om commentaar op dit artikel, schreef FFF Zweden inclusief Thunberg een stuk in de Voogd dinsdag hun standpunt verduidelijkend door te zeggen: “In tegenstelling tot wat velen beweren, is Fridays for Future niet ‘geradicaliseerd’ of ‘politiek geworden’. We zijn altijd politiek geweest, omdat we altijd een beweging voor gerechtigheid zijn geweest.”

De Duitse tak heeft gezegd solidair te zijn met de slachtoffers van het Hamas-geweld en met Joden over de hele wereld, terwijl ze ook het lijden van de inwoners van Gaza ‘ziet’ en ‘zeer bezorgd’ is over het toenemende anti-moslimracisme in Duitsland. “Geen van deze zijn tegenstrijdigheden”, aldus het rapport. “Onze harten zijn groot genoeg om dit allemaal tegelijkertijd te voelen.”

Een woordvoerder van de groep zei: “Er is geen ruimte voor compromissen als het gaat om de bescherming van Joodse levens en het bestaansrecht van Israël. We zijn geschokt door het lijden dat onschuldige levens ervaren en zijn solidair met burgers in zowel Israël als Gaza.”

Duitsland is een buitenbeentje geworden onder de rijke democratieën wat betreft de omvang van zijn politieke en mediasteun voor de reactie van Israël. “Duitsland is een speciaal geval als het om deze politiek gaat”, zegt Oscar Berglund, onderzoeker klimaatactivisme aan de universiteit van Bristol.

Geconfronteerd met een dodental dat hoog begon en snel is gestegen, hebben andere klimaatadvocatengroepen de moord op burgers aan beide kanten veroordeeld zonder de betrokken actoren te noemen.

Namrata Chowdhary, hoofd publieke betrokkenheid bij campagnegroep 350.org, zei: “We hebben heel bewust gekozen voor een langzamere, voorzichtigere aanpak en hebben gesproken waar het ons gepast lijkt om dat in solidariteit te doen.”

De groep heeft opgeroepen tot een staakt-het-vuren en respect voor het internationaal humanitair recht. “We erkennen dat er geen klimaatrechtvaardigheid kan zijn zonder vrede, en door op te roepen tot vrede zijn we heel duidelijk over vrede aan beide kanten.”

Greenpeace stelde soortgelijke eisen: “Het aanvallen van burgers is een oorlogsmisdaad, ongeacht wie het doet.”

De zich ontvouwende verschrikkingen – en hoe daarop te reageren als beweging – stonden de afgelopen week centraal bij Cop28. Terwijl twee grote coalities voor milieurechtvaardigheid – het Palestijnse netwerk van milieu-ngo’s en La Via Campesina, een internationale beweging die miljoenen boeren, landloze arbeiders, boeren, inheemse volkeren, herders en migrantenlandbouwarbeiders vertegenwoordigt – de top hebben geboycot, hebben anderen deze als een soort bijeenkomst gebruikt. gelegenheid om het conflict onder de aandacht te brengen.

Afgelopen donderdag, de eerste dag van de top, onderbrak de UNFCCC, het orgaan van de Verenigde Naties dat toezicht houdt op de conferentie, een livestream van het evenement terwijl Asad Rehman, directeur van de Britse organisatie War on Want en oprichter van de wereldwijde campagne om te eisen klimaatrechtvaardigheid riep op tot een permanent staakt-het-vuren. Alle protesten moeten vooraf worden goedgekeurd door de UNFCCC en er mogen geen landen of bedrijven worden vermeld. “De Palestijnse strijd is verweven met elke strijd voor gerechtigheid, inclusief klimaatrechtvaardigheid”, zei Rehman. “Wij willen een vrij Palestina.”

Tasneem Essop, een anti-apartheidsactivist uit Zuid-Afrika en directeur van het Climate Action Network, ‘s werelds grootste coalitie van 1.900 klimaatactiegroepen, zei: “De zich ontvouwende genocide in Gaza heeft misschien geen directe invloed op de onderhandelingen, maar zal wel een rol spelen in de groeiende verdeeldheid en wantrouwen tussen het mondiale zuiden en het mondiale noorden.”

Veel groepen voor klimaatrechtvaardigheid in Groot-Brittannië hebben zich achter de Palestijnse zaak geschaard. Friends of the Earth UK werd een van de eersten en verklaarde expliciet solidair te zijn met haar Palestijnse zusterorganisatie “in haar al lang bestaande verzet tegen de bezetting” van Palestijnse gebieden.

In een verklaring op haar website beschreef Extinction Rebellion “de collectieve straf die wordt opgelegd aan onschuldige burgers in Gaza” als een “oorlogsmisdaad”. De organisatie weigerde commentaar te geven op dit artikel, maar XR-groepen hebben autonome acties ondernomen. Op 11 november, de datum van een controversiële Palestijnse solidariteitsmars en tegenprotest die samenviel met de Britse Remembrance Day, plaatsten XR Parents honderden kinderschoenen op de trappen van Trafalgar Square in Londen en lazen de namen voor van de 4.100 Palestijnse en 26 Israëlische kinderen. die toen al vermoord was.

Robin Wells, directeur van Fossil Free London, zei dat haar groep steun had gemobiliseerd voor drie van de grote solidariteitsmarsen in Londen, en ook hun eigen, kleinere protesten had georganiseerd buiten de energiebedrijven BP en Ithaca vanwege hun rol bij het winnen van gas uit Israëlische- gecontroleerde velden in het oostelijke Middellandse Zeegebied die door de Palestijnen worden betwist.

Maar zelfs afgezien van de morele vraag welk standpunt ze moeten innemen, zijn klimaatactivisten ook verdeeld over de strategische waarde van het verdedigen van doelen die verder gaan dan fossiele brandstoffen.

Voor sommigen is de verschuiving van de focus een ongewenste afleiding geweest. Bij een recent protest in Amsterdam, waar Thunberg samen met Afghaanse en Palestijnse vrouwen sprak, stond een man op het podium en griste de microfoon uit haar handen. “Ik kwam voor een klimaatprotest, niet voor een politiek standpunt”, zei hij.

Sommige klimaatbelangengroepen hebben ervoor gekozen geen commentaar te geven op de oorlog, waarbij één eraan toevoegt dat ze geen standpunt hebben ingenomen over eerdere conflicten. Anderen hebben betoogd dat klimaat en sociale rechtvaardigheid te nauw met elkaar verbonden zijn om extreem geweld te negeren.

Een woordvoerder van Greenpeace zei: “Wij zien een strategisch voordeel en een morele noodzaak. Milieuvraagstukken zijn zelden ‘slechts’ milieuvraagstukken. Veel van de crises waarmee we worden geconfronteerd, zijn met elkaar verbonden, of het nu gaat om sociale ongelijkheid die de klimaatcrisis aanwakkert, of de klimaateffecten die de voedselprijzen opdrijven en sociale onrechtvaardigheden in de hand werken.”

Berglund zei dat een probleem waarmee sommige milieubewegingen te maken hebben, het gebrek aan expliciete politieke waarden of doelen is. “Het was op de lange termijn nooit houdbaar om een ​​gedepolitiseerde klimaatbeweging te hebben”, zei hij.

Activisten moeten ook rekening houden met het risico dat ze de verkeerde toon aanslaan en de steun verliezen van de mensen en politici die ze proberen te bereiken. Tijdens de CSS in Hamburg zei Aykut dat, ook al is de klimaatbeweging mondiaal, de impact ervan “in de eerste plaats” was in de landen met de grootste macht over de uitstoot.

“Het gaat niet alleen om het bijeenbrengen van minderheden, maar ook om het overtuigen van het bredere publiek”, aldus Aykut. “Intersectionaliteit is uiteraard cruciaal voor de klimaatbeweging, maar het is geen eenvoudig wiskundig probleem waarbij je steeds meer verschillende groepen kunt toevoegen totdat je een meerderheid hebt. Elke keer dat je een nieuwe factie erbij betrekt en hun zorgen aanpakt, bestaat het risico dat je een ander deel van de beweging vervreemdt.”