Leraren in Queensland worden geconfronteerd met een crisis in hun beroep. Het personeelstekort en de buitensporige werkdruk – al lang bestaande problemen vóór de pandemie – zijn sinds 2019 dramatisch verergerd.
Veranderingen en herschrijvingen van leerplannen, de uitrol van nieuwe onlineplatforms en de eis om buitensporige gegevens over studenten te verzamelen, dragen bij aan een ondraaglijk hoge werkdruk. Leraren in Queensland geven momenteel meer face-to-face les dan het Australische gemiddelde. Voor leraren op middelbare scholen komt dit neer op ongeveer een week extra per jaar, en voor leraren in het basisonderwijs op twee weken extra. Landen die bekend staan om hun beste onderwijssystemen, zoals Finland, besteden gemiddeld een derde minder tijd aan face-to-face onderwijs. Het in lijn brengen van de persoonlijke lestijd in Queensland, zelfs met het Australische gemiddelde, zou een belangrijke stap voorwaarts zijn in het verminderen van de algehele werkdruk voor leraren.
Een ontoereikend lerarensalaris is een ander groot probleem. Volgens het Grattan Institute ligt het salaris van het onderwijs op nationaal niveau gemiddeld 16 procent lager dan bij vergelijkbare beroepen. Volgens hun huidige overeenkomst zijn de leraren in Queensland een stijging van het basissalaris verschuldigd van slechts 11 procent over drie jaar, aangevuld met jaarlijkse toelagen voor de kosten van levensonderhoud. Omdat de kosten van levensonderhoud echter niet zijn geïntegreerd in het basissalaris, zal het lerarensalaris bij het verstrijken van de overeenkomst aanzienlijk achterblijven bij de inflatie.
Slechte lonen en hoge werkdruk zorgen voor personeelsverloop, aangezien veel ervaren leraren vervroegd met pensioen gaan, en leraren in de begin- en middenloopbaan al na een paar jaar dienst stoppen. Uit onderzoek in opdracht van het Queensland College of Teachers uit 2019 bleek dat één op de zes leraren binnen vier jaar het beroep verlaat. Het huidige verloop is waarschijnlijk nog erger, aangezien de pandemie de crisis heeft verergerd. Van 2021 tot 2022 zijn de vacatures voor leraren in het hele land bijvoorbeeld met 38 procent gestegen. In de regio’s is het tekort nijpender, waarbij de vacatures aan de noordkust van Queensland verzesvoudigen.
Een hoog verloop leidt tot een nog grotere druk op degenen die op school blijven. Het resultaat is dat klassen worden samengevoegd, dat personeel in managementfuncties de klassen beslaat, dat leraren lessen gaan volgen buiten hun vakgebied en dat leraren met pensioen gaan.
Dit alles heeft effect op studenten. Minder planningstijd, opgebrande leraren en een algemeen gebrek aan middelen plaatsen allemaal beperkingen op de kwaliteit van het onderwijs dat beschikbaar is voor studenten. Recente NAPLAN-resultaten tonen de impact aan: studenten in Queensland presteren het slechtst van alle staten op het vasteland op basis van nationale normen op het gebied van schrijven, lezen en wiskunde.
De oplossing voor de crisis in het onderwijs en op de scholen in Queensland is eenvoudig: verhoog de salarissen van leraren, verhoog de schoolfinanciering en verminder de werkdruk. Deze zijn nodig om het bestaande personeel op passende wijze te belonen en leraren aan te moedigen terug te keren naar de klas. Ze zullen ook zorgen voor beter onderwijs voor studenten, aangezien de onderwijsomstandigheden onvermijdelijk de leeromstandigheden bepalen.
Het ministerie van Onderwijs weigert het soort maatregelen te nemen dat nodig is om de crisis te verlichten. Het geeft de voorkeur aan goedkope oplossingen voor de korte termijn. Programma’s als Permission to Teach, waarbij leraren in opleiding die hun studie nog aan het afronden zijn, in de klas worden geplaatst, worden gebruikt als een pleisteroplossing voor het tekort. Tegen het einde van dit jaar zullen er ongeveer 1.000 van deze student-leraren in de klas zitten, bijna acht keer meer dan vijf jaar geleden. Als eerstejaars gekwalificeerde leraren overweldigd worden door de buitensporige werkdruk, zal het waarschijnlijk nog stressvoller zijn om in het beroep te stappen voordat ze gekwalificeerd zijn. In plaats van de problemen aan te pakken die aan de basis van de crisis liggen, legt het ministerie van Onderwijs de lasten op de schouders van de studenten, waardoor ze sneller opgebrand raken.
Er is geen tekort aan geld om openbare scholen en hogere lerarenlonen te financieren. De staatsbegroting heeft een overschot van 12 miljard dollar. De regering geeft 2,7 miljard dollar uit aan de wederopbouw van het Gabba-sportstadion en gaat door met het subsidiëren van particuliere scholen en de fossiele-brandstofindustrie voor honderden miljoenen dollars. Het probleem is het gebrek aan politieke wil om de levens van leraren te verbeteren.
We zouden kunnen verwachten dat de regering-Palaszczuk krap bij kas zit met leraren, zoals dat het geval is met elke andere groep werknemers in de publieke sector. Het grootste probleem is dat de leiding van onze vakbond, de Queensland Teachers Union, weigert te vechten voor meer. Vakbondsvoorzitter Cresta Richardson vertelde de leden dat de huidige ondernemingsovereenkomst een “verstandig aanbod van de regering” was, en de vakbondsleiding weigerde stakingsacties te overwegen om meer te eisen.
Er is geen reden waarom leraren in Queensland geen loonaanbod boven de inflatie zouden kunnen winnen. Na een industriële campagne te hebben gevoerd, kregen de leraren in New South Wales een loonsverhoging van 10 procent voor het eerste jaar van hun nieuwe overeenkomst. Hoewel de schikking eerder tot stand had kunnen komen als de New South Wales Teachers Federation de campagne niet had stopgezet toen de Minns Labour-regering aan de macht kwam, blijkt nog steeds dat aanzienlijke loonsverhogingen mogelijk zijn als de vakbonden bereid zijn te vechten.
Leraren in Queensland stemmen al jaren in groten getale voor een terugvechting, maar de vakbondsleiding heeft het sentiment tegengehouden, omdat ze te bezorgd was om de Labour-regering van Palaszczuk niet in verlegenheid te brengen.
Leraren vervullen een integrale rol in de samenleving, en hun loon en arbeidsvoorwaarden moeten dit weerspiegelen. Maar zonder een vakbond die bereid is de strijd aan te gaan met de deelstaatregering van Palaszczuk en een betere deal voor leraren binnen te halen, zal de crisis waarschijnlijk alleen maar ernstiger worden.
Bron: redflag.org.au