Het politieke establishment in veel imperialistische westerse landen is bezorgd dat jonge mensen het verhaal niet geloven dat Israël het slachtoffer is van de huidige golf van geweld in het Midden-Oosten. In veel steden over de hele wereld staan studenten vaak in de frontlinie van protesten. De afgelopen dagen zijn ze de straat op gegaan en op campussen geprotesteerd uit solidariteit met de Palestijnse zaak. Dit stuitte op repressie – van het verbieden van marsen of campusbijeenkomsten, disciplinaire maatregelen tegen studenten die zich uitspreken, en het overgaan tot het verbieden van pro-Palestijnse groepen.
Een groep studenten die een solidariteitsactie organiseerde aan de School of Oriental and African Studies in het centrum van Londen, is door het universiteitsmanagement geschorst. Uiteraard ontkent de universiteit actie te ondernemen om het protest op politieke gronden het zwijgen op te leggen; het citeert in plaats daarvan “procedures” en “protocollen” waarvan de studenten zeggen dat ze deze niet hebben gevolgd.
De Britse minister van Binnenlandse Zaken Suella Braverman zegt het rustige deel hardop als het gaat om het uiten van de mening van de heersende klasse over pro-Palestijnse protesten. Ze heeft gesuggereerd dat het zwaaien met de Palestijnse vlag of het gebruik van pro-Palestijnse gezangen bij protesten strafbaar kan worden gesteld. Duizenden tartten haar door in Londen en andere steden te marcheren. Voorlopig heeft de Britse heersende klasse niet de moed voor haar overtuigingen. Maar als de protesten heviger worden, kan Braverman haar zin krijgen.
De Duitse regering heeft op valse gronden de lokale activiteiten van de internationale Palestijnse steungroep Samidoun verboden. De Duitse bondskanselier oordeelde feitelijk dat elke uiting van steun aan Gaza een “viering van Hamas” is.
Schrijven in Rupert Murdochs rommelige tabloid The New York Post, hekelt columniste Kirsten Fleming studenten van Gen Z-universiteiten omdat ze weigeren mee te doen aan de pro-Israëlische karretjes in de nasleep van de grensinvallen van Hamas en aanvallen op nederzettingen in Israël. In plaats daarvan klaagde Fleming dat jonge volwassenen Hamas “door een roze bril” bekijken.
Niets is verder van de waarheid verwijderd. Iedereen met een greintje medeleven heeft de aanvallen van Hamas op burgers veroordeeld. Maar mensen zijn ook in staat te erkennen dat Israëlische oorlogsmisdaden zich in realtime ontvouwen terwijl de etnische zuivering van Gaza en de pogroms tegen de Palestijnse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever voortduren.
Studenten en arbeiders van Generatie Z zijn ook slim genoeg om te beseffen dat hun eigen regeringen de Israëlische wreedheden verdedigen, hen nog meer dodelijke munitie aanbieden, en absoluut niets doen om de genocidale rampspoed die de Netanyahu-regering op Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen heeft losgelaten, in toom te houden.
Kristen Fleming klaagde verder over solidariteitsacties die nog steeds plaatsvinden in de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Niet alleen, zo schrijft ze, moet Generatie Z zijn mond houden en de lijn van zijn politieke leiders volgen, ze mogen ook geen tegengestelde meningen uiten of oproepen tot solidariteit met de omstreden bevolking van Gaza en de Westelijke Jordaanoever.
Er is verzet ontstaan tegen veel studentengroepen die hun steun hebben uitgesproken voor de belegerde Palestijnen. Het doel van columns zoals die van Kristen Fleming is om pro-Palestijnse demonstranten en organisatoren af te schilderen als antisemitisch en/of voorstander van terrorisme. Met dat doel voor ogen zijn vrij onschuldige steunbetuigingen aan de bevolking van Gaza of kritiek op Israëls lange geschiedenis van etnische zuiveringen afgedaan als antisemitisch of pro-terrorist.
Aan de Harvard Universiteit in de VS bijvoorbeeld, een verklaring van een Palestijnse steungroep die alleen maar wees op het voor de hand liggende – “Wij, de ondergetekende studentenorganisaties, houden het Israëlische regime volledig verantwoordelijk voor al het zich ontvouwende geweld” – en waarin niet eens melding werd gemaakt van Hamas werd onmiddellijk veroordeeld en de ondertekenende groepen werden onder druk gezet om hun steun in te trekken.
Ondertekenaars van de verklaring worden onder vuur genomen en bedrogen. Sommige rijke donoren aan de universiteit zijn begonnen hun vrijgevigheid terug te trekken en verschillende vooraanstaande bedrijven die regelmatig Ivy League-studenten werven eisen dat iedereen die betrokken was bij de steunverklaring op de zwarte lijst wordt gezet van toekomstige banen.
Deze campagne wordt gesteund door andere delen van de rechtse media, waaronder de beruchte Dagelijkse mail. Studenten van de Penn State University worden ook geconfronteerd met verzet vanwege het houden van pro-Palestijnse bijeenkomsten op de campus.
Tot zover de vrijheid van meningsuiting op de campus, hè? De realiteit is dat de Israëlische regering er een klein fortuin aan uitgeeft Hasbara mondiale propaganda-inspanningen. De afgelopen jaren heeft het zich op campusgroepen over de hele wereld gericht om de Boycott, Desinvestering, Sancties-campagne tegen te gaan, die erop gericht is het zionistische regime te isoleren. BDS is bijzonder succesvol geweest in het isoleren van Israëlische academici die de voortdurende bezetting van Palestijns land steunen.
In de huidige situatie werpen de zionistische pogingen om hun eigen propagandakrachten op universiteitscampussen op te bouwen vruchten af. In New York werden pro-Palestijnse acties op de campus van de City University beantwoord door tegenprotesterende pro-Israëlische studentengroepen.
De situatie voor pro-Palestijnse activisten in Frankrijk is ook erg moeilijk. Er bestaat geen twijfel dat fascistische en antisemitische elementen de dekmantel van de Gaza-aanvallen gebruiken om uit de schaduw te komen. Zonder enig bewijs hebben de Franse autoriteiten echter expliciet geprobeerd nazi-graffiti op synagogen en joodse scholen in verband te brengen met pro-Palestijnse groepen. Minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin zei tegen de Franse media: “De meeste incidenten zijn graffiti met hakenkruisen of slogans als de dood van de Joden en oproepen tot [Palestinian uprising].”
De moord op een leraar op een school in de Noord-Franse stad Arras is ook vaag in verband gebracht met de gebeurtenissen in Gaza. De moordenaar was een Tsjetsjeense staatsburger die bekend was bij de politie. President Emmanuel Macron noemde het incident snel ‘islamistisch terrorisme’, ondanks dat de politie zei dat er niets is dat verband houdt met de situatie in Gaza.
Alle pro-Palestijnse demonstraties en bijeenkomsten zijn in Frankrijk verboden onder het voorwendsel dat ze zouden kunnen leiden tot antisemitisch geweld. Toen demonstranten in Parijs het verbod trotseerden, werden ze door de politie aangevallen en met traangas verspreid.
Er is nog niet zo’n reactie geweest op Australische campussen. Maar linkse studenten van de La Trobe Universiteit in Melbourne zijn gewaarschuwd om geen pro-Palestijnse posters op de campus op te hangen.
Deze aanval op het recht van studenten en arbeiders om te protesteren tegen de aanhoudende Israëlische oorlogsmisdaden mag geen verrassing zijn. Westerse heersers vertrouwen erop dat Israël zijn waakhond in het Midden-Oosten zal zijn. Wanneer het beest de keten ontglipt, zoals Israël nu heeft gedaan, probeert de imperialistische heersende klasse de oppositie binnen haar eigen bevolking een halt toe te roepen, terwijl ze tegelijkertijd de massamoord door haar cliëntstaat probeert te rechtvaardigen. Dit maakt deel uit van de ideologische en politieke steun die het imperialisme aan Israël geeft. Door de Palestijnse zaak in het imperialistische kerngebied te belasteren, lijkt elke discussie over alternatieve gezichtspunten buitensporig.
Het is belangrijk om te zeggen dat we niet stilletjes zullen gaan. In Groot-Brittannië wordt Labour-leider Keir Starmer geconfronteerd met een opstand van partijleden vanwege zijn weerzinwekkende steun aan de Israëlische terreur. De militante spoorwegarbeidersvakbond heeft de pro-Palestijnse protesten gesteund en humanitaire hulp voor Gaza ingezameld. Over de hele wereld trotseren tienduizenden anti-protestorders om hun solidariteit met Palestina te uiten. Onze enige keuze is door te gaan met het verheffen van onze stem en het ondernemen van actie tegen onze eigen heersende klasse en te eisen dat zij stopt met het steunen van de zionistische wreedheden in Palestina.
Bron: redflag.org.au
